Computer.

Een computer lijkt een beetje op een boekenkast, ik ga langs de digitale planken zonder iets te zoeken, maar ik vind foto's, beelden, schrijfsels van lang geleden. Vanmiddag liep ik de schuur in zonder doel, ik rommelde tussen tekeningen, boeken en platen, ik vond linoleum- en houtsnedes terug. Ik startte de motor, rook de benzinelucht en was meer dan veertig jaar terug in het fietsenhok van Gebroeders van Zanten waar de oude BMW geparkeerd stond, af en toe moest ik de motor even aantrappen voor het geluid en de lucht van benzine, veel is er niet veranderd, wat ouder en een nieuwe motor die dit jaar veertig wordt.

Ik open het bestand Haiku en lees wat ik heb geschreven:

mijn moeder wordt oud

ze was nog nooit zo dichtbij

ik geef haar een kus

mijn stille vader

trekt zich terug in zijn stoel

er zijn geen woorden

dagen gaan voorbij

het wordt licht, het wordt donker

het is alweer laat

Hello Sunshine.

Klik op: Bruce Springsteen - Hello Sunshine (Lyric Video)

Vraag en antwoord.

Vraag: Wat gaat sneller dan het licht?

Antwoord: De tijd zelf.

Het gaat als een pijl dwars door ons heen. Eerst dringt de scherpe punt door ons vlees, de ingewanden en botten, dat is het leven en even later gaat de veer dezelfde weg, dat is de dood.

Sneller dan het licht. Het regent en dan is er tien jaar verstreken. Je knippert met je ogen en bent ouder geworden, de nacht van de dood komt over de bergen. Zo snel gaat de tijd en toch soms zo langzaam dat we bijna stikken. We zijn zowel de schildpad als de haas, komen zowel het eerst als het laatst aan, het valt onmogelijk te begrijpen.

Uit: Vissen hebben geen voeten - Jon Kalman Stefansson.

Paardenmest.

Het land naast de tuin wordt bewerkt, de boer hakselt het gras door de grond en strooit er mest met stro overheen. In de stal van de pony ligt een laag mest met stro van 20 centimeter dik, wat moet ik er mee, de hele winter heb ik steeds stro over de stront gegooid, een potstal heet zoiets, het wordt een dikke laag en is lekker warm. Zal ik de mest over het land kruien?, dat kan niet zonder het aan de boer te vragen. Opeens zie ik hem over het land rijden met trekker en kar, ik vraag of ik de paardenmest over het land mag gooien, geen probleem, morgenvroeg ploegt hij het land om.

Ik ben er twee uur mee bezig, werk mezelf in het zweet, in de verte begint het te onweren, net op tijd klaar voor de regen, wat een gedoe.

Vijf uur slaap.

Als ik s avonds thuis kom na een late dienst loop ik eerst met de honden, geef de pony te eten, vaste prik, daarna ga ik zitten waar het me uit komt, even helemaal niets, geen muziek, ik zit in de stoel van mijn vader of ik luister in de stoel van Herman naar muziek.

Heerlijk om in alle vroegte met de honden te lopen, de zon komt net op, ik ruik houtvuur, de paasvuren uit Duitsland waaien over, het is Pasen. Ik praat met een collega die geen flauw idee heeft wat Pasen betekent, een extra vrije dag meer niet.

Vijf uur slaap is wel genoeg, de lucht is blauw, vogels zingen, aan de overkant van de weg lopen twee reeën die ik elke dag zie.

Als ik thuiskom loop ik een uur met de honden, ik zit in de zon en vergeet alles om me heen. Ik haal een bak met stoofpot uit de vriezer, de honden lopen heen en weer op de veranda en in de tuin, ze blaffen als er iemand langs komt.

Een buurjongen loopt langs, hij lijkt op Kees de jongen (Theo Thijssen) die de zwembadpas oefent.

De platen van de Matthaüs Passion staan er nog, ik zet the Beatles op, Pasen heeft twee dagen, de eerste om na te denken over het leven en de dood, op de tweede paasdag zijn we dat weer snel vergeten en gaan we over tot de orde van de dag of naar een meubel boulevard, een show room met auto's of motoren, misschien nog een familie bezoek.

De plaat van the Beatles slaat over maar dat hoort bij de muziek, Joe zingt verder.

Een motor komt voorbij gescheurd, het is mooi weer, de weg is recht, 200 kilometer of zo denk ik.

Verder gebeurt er weinig, behalve dat de hele wereld groen kleurt, gras groeit, jonge dieren worden geboren, bomen botten uit tot bladeren, bloemen komen uit hun knop, het gaat zo snel elk jaar dat ik het bijna gewoon vind en er niet meer over nadenk.

Dat is de betekenis van Pasen, Jesus heeft de dood overwonnen, het nieuwe leven begint, je hoeft niet te geloven om het te zien, kijk om je heen, sta er heel even bij stil, steek een kaarsje aan.

Het is een wonder.

Bezig in de tuin.

Ik ben overal bezig in de tuin, net waar ik zin in heb en niet te lang, dan gaat het ook niet vervelen. Wat zeker niet gaat vervelen is buiten in de tuinstoel zitten en kijken wat er om me heen gebeurt, als het te vermoeiend wordt gaat de rugleuning omlaag en geniet ik van de voorjaarszon. Het wordt tijd om de hangmat weer op te hangen tussen de kersenboom (volop in bloei) en de pruimenboom, ik las laatst in de krant dat je niet teveel moet doen in de tuin, dat had ik zelf ook al bedacht.

Net als andere jaren probeer ik een moestuin aan te leggen, ik heb er alle vertrouwen in dat het dit jaar lukt. In de kas staat snijbiet, spinazie, de venkel kan ik bijna planten, tijd om de volgende groenten te zaaien, niet te veel, ik moet het ook allemaal opeten of wecken of iets dergelijks.

Wat me dwars zit.

Als me iets dwars zit stop ik het weg, tenminste dat probeer ik, niemand hoeft er iets van te weten, ik kom er zelf wel uit, zo ging het bijna altijd, tot vorige week.

In januari ben ik op een andere groep (verstandelijk gehandicapte bewoners) gaan werken, er was crisis, op mij kunnen ze altijd een beroep doen, ik zeg nooit nee. Het werk is niet zoveel anders dan op vorige groepen, misschien ben ik veranderd, het is niet zwaarder of lichter, het programma is duidelijk, is geen ruimte om er van af te wijken, de bewoners zijn gebaat bij de regelmaat. Ik niet, ik mis de ruimte om het anders te doen, ik kijk eerst naar de mens dan pas naar de regel, het ging wringen in mezelf maar dat schuif ik opzij, ik kan alles, mij lukt het wel en dat is ook zo met het verstand, maar dat is niet mijn sterkste kant, mijn hart kwam in opstand.

Als mijn verstand mijn leven gaat bepalen is er iets mis, ik ga door alsof er niets aan de hand is, maar ik voel me rot, vreemd dat elke dag naar het werk vooraf zwaar wordt, ik kan het niet veranderen in mijn hoofd ook al valt het allemaal wel mee, maak ik mezelf wijs.

Ondertussen volg ik het nieuws over de pensioenbesprekingen op de voet, wordt de pensioenleeftijd 66 jaar?, dan ik al bijna stoppen met werken. Ik ga minder werken, niet omdat het te zwaar is maar ik heb er geen zin meer in. Een teken aan de wand.

Ik praat erover met zoon Jelmer, die zegt eenvoudig waarom vertel je het niet gewoon op je werk, daar heb ik nog nooit over gedacht.

Praten over wat me dwars zit valt niet mee, maar het maakt het wel een stuk lichter.

Dinsdag zijn we naar een prachtige uitvoering van de Matthaüs Passion in Nicolai kerk van Appingedam geweest, drie uur op een harde kerkbank met kussen was het waard, nu draai ik Jesus Christ Superstar op Goede Vrijdag.

Het verhaal dat God zijn Zoon naar de wereld stuurde om ons te redden, hij stierf aan het kruis, is prachtig , onvoorstelbaar om zo te lijden, lees het verhaal of kijk naar de Passion, luister naar de muziek.

Ik ben nog niet zo ver dat ik met mijn problemen naar God ga, het is wel heel fijn dat ik er over durf te praten en dat er naar me geluisterd wordt.

God heeft geluisterd, we hebben gepraat, er is weer ruimte in me.

Ik heb twee maanden met de honden gelopen, dagelijks urenlang om mijn hoofd leeg te maken, ik zag weinig van de omgeving, vreemd hoe dat werkt in een hoofd.

Opeens is het lente, ook in mezelf, nou even iets anders denk ik, morgen een verhaal over de tuin, het huis. Ik ben weer wakker.

Passiemuziek & A Love So Beautiful.

In de weken voor Pasen draai ik de muziek die bij deze tijd hoort, naast de Mattheüs Passion is er nog veel meer mooie muziek met het lijden van Jezus als onderwerp. Ik begon met de cd's uit de muziekinstallatie van mijn ouders, drie cd's die er jaren in hebben gezeten, mijn moeder wist niet hoe ze die eruit moest halen, wel hoe ze de muziek af kon spelen. Vroeger klonk op zondagmorgen vaak een stuk van de Mattheüs Passion door het huis, ik vond het gejammer, ik draaide Jimi Hendrix, Cream, the Doors of Cuby hard om het niet te horen. Nu klinkt bijna onafgebroken Passiemuziek door het huis, gelukkig kunnen de honden er tegen.

De mooiste passiemuziek van dit jaar is de plaat A Love So Beautiful van Roy Orbison, op zijn liedjes speelt het Royal Philharmonic Orchestra mee, prachtig gemixed met de originele versie. De liedjes kunnen zo in de passiemuziek van Bach worden uitgevoerd met titels als In Dreams, Crying, I'm Hurting, It's Over, Blue Angel, Love Hurts, Only The Lonely, Running Scared, You Got It, A Love So Beautiful.

Roy schreef de passiemuziek van zijn leven in zijn liedjes, hij verloor zijn vrouw Claudette in een motorongeluk , twee van zijn drie zonen kwamen om toen zijn huis afbrandde, daar kan God niet tegen op of misschien ook wel, Hij stuurde Zijn Zoon naar de aarde om ons te redden van onze zonden, Hij stierf aan het kruis, stond na drie op uit de doden.

Roy stierf op 6 december 1988 als gevolg van een hartstilstand, 52 jaar jong, Roy stond weer op door zijn prachtige muziek.