Vanmorgen liep ik met de honden langs het paard van de buurman, het lag nog steeds, bewoog een beetje, zolang kan een paard niet op zijn zij liggen, dacht ik. Ik heb er niet zo veel verstand van, de pony heeft ooit eens een koliek gehad toen ze een hele zak biks had opgegeten, blijven lopen, zei de dierenarts voordat hij kwam. Ik zag de boer met een kruiwagen de wei in komen, hij zal het paard wel gaan helpen, we liepen ons rondje dorp. Toen we weer thuis waren zag ik dat de boer een tractor met een hefinstallatie vlakbij het paard had gereden en druk in de weer was met touwen, misschien om het paard op zijn benen te tillen, dat leek me geen goed plan, al dat gesjor aan een ziek beest. Ik ben niet zo'n held in zulke situaties, vaak weet ik zelf niet wat ik moet doen, maar helpen leek me voor de hand liggend, de over buurvrouw, die ook een paard heeft, dacht blijkbaar het zelfde, ik zag haar de wei in lopen en met de boer praten, even later stond ze te bellen, hulp is onderweg. Er kwamen steeds meer mensen, eindelijk kreeg het paard hulp, het kwam omhoog, zakte terug, stond voorzichtig op en liep aan een touw door de wei. Ik ging de waterbak van de pony vullen, 2,4, 6 emmers water erin, het paard liep rondjes, hinnikte, strompelde moeizaam verder tot het weer ging liggen, ze probeerden van alles, maar het paard stond niet meer op. Een half uur later stond de boer met de buurvrouw te praten bij de omheining van het weiland, toen ging ze ook naar huis, de boer zette zijn spullen in de kruiwagen en sjokte naar de schuur.