We gaan op weg naar de bergen, het begint een beetje te miezeren. Jolle is niet alleen reisleider, hij geeft ook kledingadviezen, is weerman en geeft aanwijzingen voor het motorrijden. Het wordt koud en regenachtig vandaag, warme kleren aan, gelukkig volg ik zijn raad op. De ene haarspeldbocht naar de andere volgt, omhoog over slechte weggetjes, een muurtje van twee stenen hoog, soms één of er is niets, moet ons tegenhouden als we uit de bocht vliegen, daarnaast gaat het honderden meters naar beneden, geen prettig vooruitzicht. Het is rustig, het regent een beetje, uitkijken voor stukken rots op de weg, de bomen zijn hier nog frisgroen, de berm is gekleurd in roze, paars en geel, veel bloeiende brem. We rijden over de col de Turini, 1500 meter, drinken koffie in een klein dorpje, waarna het droog wordt. De weg naar Isolda is vlakker, even rust, daar eten we een pizza voordat we op weg gaan naar de col de la Bonette, 2802 meter hoog. In het begin gaat het geleidelijk omhoog, de bochten worden haakser, er is geen afrastering langs de weg, het gaat beginnen, het sputtert licht, bomen maken plaats voor gras en rotsen, scherpe bochten vlak na elkaar, de weg stijgt snel. Om ons heen zien we steeds meer sneeuw, flarden mist, water komt overal van de bergen af, het wordt een stuk kouder, als ik naar beneden kijk word ik duizelig zo diep is het. Let op de weg, nu tussen pakken sneeuw van meer dan twee meter hoog, het begint harder te regenen, slecht zicht, stenen op de weg. Her laatste stuk is iets minder steil, wel koud. Op de top kunnen we niet verder, vroeger kon je doorrijden naar een uitkijkpunt, dat is nu te gevaarlijk, er zijn stukken van afgebrokkeld. De weg naar beneden is een stuk rustiger, overzichtelijker en minder steil, we rijden naar Jausiers waar we nu op de camping staan.

Een prachtige dag, avontuur op de motor, heel veel haarspeldbochten, de oude motor rijdt als een zonnetje, loopt als een naaimachine, klinkt tevreden, het hoeft niet hard, we komen er wel. Af en toe een beetje olie erbij.