Zoals elke avond ga ik naar buiten om de pony nog iets lekkers te geven, een wortel, een paar appeltjes, een stuk brood, hooi, als het beestje me hoort begint ze zachtjes te hinniken, de hond likte 's morgens haar bek al af voordat we gingen wandelen, omdat ze na die tijd een lekker koekje kreeg. Het leven is zo eenvoudig en makkelijk, wij maken er iets onbegrijpelijks van, dieren houden geen verkiezingen, het recht van de sterkste telt ( dat is bij mensen misschien ook zo, alleen willen we het niet weten), ze luisteren naar commando's (dat zijn wij allang verleerd), ze weten wie de baas is (dat weten wij vaak niet, iedereen wil de baas zijn) en ze zijn tevreden (daar kunnen we nog veel van leren).

De verkiezingen in de V.S. zijn volgende week, de media krijgen er geen genoeg van, het gaat er niet over of iemand geschikt is voor het ambt ( er zijn twee kandidaten waarop gestemd mag worden, hoe is het mogelijk dat in een groot land als de V.S. met zoveel wijze, geleerde, capabele mensen juist deze twee presidentskanditaat zijn, onvoorstelbaar), maar om iemand die met de meeste shit (stront) kan gooien en er mee weg komt. En het zegt heel veel over een bevolking die moet stemmen, die heeft gekozen in de voorverkiezingen voor deze twee mensen, misschien zijn ze wel het prototype van de Amerikaan, ze verdienen niet beter dan Clinton en Trump, ik vind het zorgelijk (dat is nog zwak uitgedrukt). Nog zorgelijker is het dat er volgend jaar in Nederland verkiezingen zijn, als ik naar de partijleiders luister dan zijn we dicht bij Amerikaanse toestanden.

Wie weet nog waarover het gaat?