Stil huis.
Na een late dienst kom ik thuis in een stil huis, geen hond die me kwispelend tegemoet komt, blij is om me weer te zien, wandelen in het donker naar de pony, nog iets lekkers, ze likt haar bek al af. Nu is het stil, maar het is goed zo, dieren hoeven niet te lijden als ze veel pijn hebben, de dierenarts kwam langs en liet haar inslapen, heel mooi en waardig. De krant stond er vandaag vol over; Klaar, wanneer is een leven voltooid? Een vraag die je alleen zelf kan beantwoorden, als je er tenminste nog toe in staat bent, anderen kunnen niet voor jou bepalen of het genoeg is geweest, tenzij ........ en daar gaan we weer met de discussie. Dieren besparen we ondraaglijk lijden, voor ons zelf wordt het bepaalt door derden, tenzij we zelf mondig genoeg zijn, misschien hangen we te veel aan het leven, willen we door tot het echt niet meer gaat. De hond wilde nog niet dood, ze vocht tegen het slaapmiddel, keek ons aan tot ze zich er eindelijk bij neer legde, slaap zacht lieve Remie. Het ontroert me nog steeds.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}