Knallen.
Grasmaaien met de bosmaaier rond het weiland van pony Jessica, het gras in de tuin was daarna aan de beurt, helaas, de grasmaaier sloeg wel aan maar net zo snel weer uit. Dat geeft eerst ergernis, het is niet anders, er is nog genoeg te doen, een stapel boeken ligt te wachten om gelezen te worden en andere dingen, luieren in de hangmat, onkruid wieden. Ik had de bosmaaier opgeruimd, tijd om te wandelen met de hond, die niet altijd even enthousiast is, vandaag wel, rennen, blaffen om een stok, een vast ritueel. We komen het huis binnen, een enorme knal doet de ramen trillen, hoorbaar, de hond schrikt en kruipt weg, onweer, twee tellen later nog een knal, aardbeving denk ik of een vliegtuig dat door de geluidsbarriere vloog. Schrikken , beelden van een echte aardbeving waar de grond onder je voeten verdwijnt, zie ik voor me, ook wel eens als ik met de hond door de velden loop, stel je voor dat opeens de grond voor mijn voeten verdwijnt. Ik woon in Groningen, er gaat niets boven Groningen, maar er gebeurt heel veel onder Groningen waar ik niet aan wil denken, iedereen heeft zich er jaren lang aan verwarmd, het gas, er zijn ook vreselijke spreekkoren over gas, dat is dan weer voetbal. Gisteren keek ik naar een documentaire over Zlatan, ook voetbal, ik zag alleen maar zijn hele brede prachtige lach. En heel veel mooie doelpunten.
Het is opgelost, het waren vliegtuigen.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}