You tube is een mooi iets, ik kijk naar concerten van groepen die ik nooit live heb gezien, alles is te zien, iedereen, ook al ben je vergeten door de grote menigte, ergens in de uithoeken, de achterkamertjes van youtube of het internet is het te vinden. Ik zoek in die achterkamertjes en vind live concerten van the Free, Paul Kossoff op guitar, prachtig alsof ik er bij ben. De eenvoud van het optreden, de apparatuur is nu ondenkbaar , maar zoveel mooier als de opgeklopte shows die ik soms zie, ook van Free zanger Paul Rodgers samen met Queen, maar het is waarschijnlijk de romanticus in mij, vroeger was alles beter en zie het gebeurt, het komt terug, de eenvoud, de instrumenten. Niet alle reunie concerten zijn prettig om naar te luisteren, soms tenen krommend, laat staan om er naar te kijken, nog even youtube. De batterij is leeg, straks verder. Zondagmorgen, ik zit buiten op de veranda te genieten van het goede Groningse leven, heerlijke cappucciono, geroosterd brood met een eitje, vers geperste sinasappelsap, de zaterdag krant helemaal gelezen. Gisteravond keek ik naar een oud concert van the Free, er volgde en documentaire over de gitarist van de groep, Paul Kossoff, op 27 jarige leeftijd overleden, daarna kreeg ik automatisch oude filmpjes van muziek uit die tijd te zien, begin jaren zeventig, ik kon rustig blijven zitten, kijken, luisteren en me verbazen wat er allemaal bewaard is gebleven. Het enige nadeel is, dat je te lang blijft kijken, het is zo weer laat.