Rode knop.

Ik heb een "nieuwe" oude motor gekocht, een Moto Guzzi California II uit 1983 met slechts 20.000 kilometer op de teller. Niet langer nagedacht, gewoon doen. Nieuwe banden en nieuwe schokbrekers, als het weer iets beter wordt ga ik op weg, waarheen maakt niet uit, kleine weggetjes om de motor te leren kennen, schakelen en knipperlichten gaan anders, het went vast snel. Maandag wilde ik de motor starten, er gebeurde niets anders dan het overgaan van de motor, hij sloeg niet aan. Balen, accu aan de oplader, gisteren probeerde ik het weer met hetzelfde gevolg, ik begon spijt te krijgen van mijn aankoop. Vanmorgen startte ik de motor weer, zijstander in anders gebeurt er niets, nu ook niet. Ik was al van plan de man op te bellen van wie de motor heb gekocht, ik was boos, haal hem maar weer op. Ik zocht op Google naar oorzaken en oplossingen van het niet willen starten, ik las over een rode knop die voor de winter uit was gezet en vergeten terug te zetten. Zondag had ik de motor uit gezet met die rode knop, vergeten, terug gezet en de motor sloeg gelijk aan met een mooi donker geluid. Stom, stom, stom, een paar dagen in de mineur door mijn eigen schuld, nooit te oud om iets te leren. Nu nog mooi weer om te gaan rijden, ik heb er zin in.

Een egel op mijn pad.

Ik reed naar huis op mijn oude BMW motor door de regen, het werk zat er op, vroeg donker, met mijn nieuwe helm op, het scherm naar beneden, goed zicht. Ik had gewone schoenen aan, niet erg slim, natte voeten net als op de heenreis, gelukkig had ik mijn motorbroek aan, waterdicht, alhoewel de onderkant begint door te lekken, alles heeft zijn tijd.

Als ik motorrijd begin ik te dromen, ik rijd nooit hard, genoeg tijd om rond te kijken, er is zoveel te zien, ook als het donker is. Een huis met kerstverlichting in de zomer, een nieuw huis dat wordt gebouwd, een oud huis dat wordt verbouwd, voordat ik het door heb rij ik de straat in.

Nog één bocht en ik ben thuis, ik rijd het pad op met de rode steentjes, dat moest van de gemeente, een grote egel steekt over, ik rem om er niet over heen te rijden, slip en schrik me een ongeluk, bijna onderuit, maar dat telt niet.

Kwetsbaar blijf ik als motorrijder, net als dromer.

Tweeëntwintig.

Ik heb de serre in de verf staan, donkerblauw, het is helemaal af, alleen de bovenkant moet nog vervangen worden door glas in aluminium. Vandaag heb ik de afgezaagde hoeken voorzien van houten schotten, ik had er schroeven voor nodig. Na het bezoek aan de gamma besloot ik rechtsaf te gaan naar een kringloopwinkel zonder dat ik wist wat ik zocht, het is er altijd druk, een lange rij voor de kassa. Afgedankte spullen vinden hier hun weg naar een nieuwe bestemming, mensen zijn er blij mee, tassen vol gaan mee naar huis, koelkasten zonder garantie staan er, de garantie kan je er bij kopen, stoelen, banken, kleding, boeken en platen. Meestal sla ik de bakken met Lp's over, weinig soeps tegenwoordig, de eerste plaat die ik zag was van Gino Vanelli, toch maar even kijken, tweeëntwintig platen haalde ik uit de bakken, 50 cent per stuk, van Astor Piazzola naar Harry Sacksioni, Eartha Kitt, van soul, blues en jazz naar Frits Rademacher, troubadour van het Limburgse lied, Jaap Dekker met kinderliedjes, boogiewoogie, een plaat die ik bij opa Venema hoorde.. De platen schoonmaken met het apparaat dat ik "geleend heb" van radio Vogelenzang en ze klinken bijna weer als nieuw, ze ruiken een beetje muf maar dat hoort. Een man die ook platen uitzoekt vertelt waarom hij platen draait en het niet erg vindt als er een krasje of ruis op zit, we praten over een gedeelde liefhebberij, gelukkig heeft hij een andere smaak, we laten elkaar de platen zien die we hebben uitgezocht. Hij vraagt of hij een keer langs mag komen maar daar praat ik overheen, een gesprek in de kringloop winkel is voor mij genoeg, niet teveel mensen over de vloer. Ik vind een cassette met twee boeken van de Japanse schrijver Yoshikawa, Moesasji, samen 1300 bladzijden, mijn dag kan niet meer stuk. Als ik thuis ben schroef ik de schotten op de hoeken van de serre vast, meer hoef ik niet te doen vandaag.

De hele maand september ben ik vrij, ook al een week in augustus, ik heb teveel vrije uren die ik op moet maken, minder gaan werken wil niet zeggen dat het ook zo is, honderden uren, dagen die ik "teveel" gewerkt heb, volgend jaar eerder stoppen met werken lijkt me een goede bestemming voor al die uren.

A perfect day.

Lou zingt over " a perfect day", hij schreeuwt de woorden, fluistert ze, hit me with a flower.

Als ik de krant zit te lezen bedenk ik dat ik vandaag eigenlijk niets hoef te doen, de honden springen achter in de auto, we gaan naar Anloo, we lopen een rondje Anloos diepje en nog een stuk. De scholen hebben vacantie, wel veel fietsende ouderen, ik kom één man tegen die de weg vraagt naar Anloo, verder niemand. De honden hebben dorst, er staat weinig water in het diepje, genoeg om er in te staan en te drinken.

Ik zit een half uur op een bankje te niksen, de honden gaan liggen, a perfect day, de wind vertelt me verhalen.

Gisteren was het de verjaardag van onze moeder, 95, ze liggen samen in Haren, er is niemand, iedereen is stil met een eigen verhaal, ik zet een pot met gekleurde bloemetjes op hun graf, denk aan het bloemenlaantje in Duitsland, er stonden altijd bloemetjes op de tafel bij de vouwwagen.

Ik zet de ramen van de serre in de grondverf, morgen nog een keer, twee keer afschilderen in blauw dan is het klaar.

Hit me zingt Lou, hij vertelt verhalen over de zelfkant van het leven in de grote stad.

Ik trek me terug in mijn huis, houtkachel aan, twee honden liggen te slapen.

With a little help from my Friends.

Woodstock, 50 jaar geleden, ik trek de plaat uit de kast, het was gisteren als ik naar de muziek luister, ik had net genoeg geld om de film te zien in de bioscoop. Het popfestival in het Kralingense bos was een jaar later, ik was te jong om er heen te gaan, de meeste groepen die er optraden heb ik later gezien. Festivals zijn aan de orde van de dag, er gaat geen weekeinde voorbij zonder dat er iets gebeurt, ik ga er niet meer heen als er "oude artiesten" optreden, die heb ik nu wel gezien, het is tijd voor nieuwe muziek.

Een weekeinde kamperen in Duitsland was prachtig, s middags regende het pijpenstelen, we zaten in de tent van Pe en Mo te schuilen, er zat niks anders op dan maar samen een biertje te drinken.

Tegen de avond werd het droog, bbq en kampvuur, hoe mooi kan het zijn, niks is vooraf geregeld, iedereen helpt mee, het wordt een feest.

WITH A LITTLE HELP FROM MY FRIENDS, MY FAMILY.

Vandaag is het koud, de houtkachel aan, heerlijk warm.

Kersen en aardbeien.

In de tuin staat een grote kersenboom, van onder tot bovenin vol met kersen, ik pluk ze zo hoog als de ladder is, waar ik niet bij kan is voor de vogels. Emmers vol pluk ik, wassen, ontpitten, even koken met een beetje suiker en dan in potten, heerlijk voor later. Als de potten op zijn, doe ik de kersen in weckflessen, die in de oven vacuüm moeten trekken volgens de gebruiksaanwijzingen om ze lang te kunnen bewaren, het is geen succes, de flessen zijn te vol, lekken, de oven begint te roken, kortom een enorme puinhoop. Als de flessen afgekoeld zijn en de oven open kan, zie ik een zwarte aanslag die de bodem bedekt, het is niet anders, schoonmaken.

Heerlijk zijn de kersen, ik heb een recept voor een kersentaart uit Rome, daar heb ik deze week wel tijd voor, minder werken betekent meer tijd thuis, ik heb er geen moeite mee, nog even.......

Een week geleden stootte ik mijn hoofd in de stal van pony Jessica,  ik keek niet goed uit met als gevolg een knock out die zeker tien seconden duurde, er was geen scheidsrechter die me uittelde, ik moest zelf weer op de been zien te komen. Gelukkig was er snel hulp en goede zorg, het zette me wel aan het denken over hoe kwetsbaar we zijn en wat een zegen een goede gezondheid is.

Ik zit buiten in de tuin, alles is groen om me heen, het is fris vergeleken met de afgelopen dagen, de honden liggen uitgeteld op de veranda na een lange wandeling, muziek klinkt door de open tuindeuren, ik ben begonnen in een nieuw boek. 

Youri Egorov is overleden in het prachtige boek van Jan Brokken, ik luister naar zijn muziek.

Vanmorgen liep ik de tuin in om aardbeien te plukken voor op een beschuit, het werden er drie, samen met een kop koffie en de krant, morgen weer.

Youri.

De lucht verandert van donker bewolkt naar strak blauw, regen en onweer schuiven voorbij, ik zit buiten te lezen, de laatste bladzijden van het dikke boek.

Het volgende boek ligt klaar, In het huis van de dichter van Jan Brokken over de pianist Youri Egorov. Ik heb muziek van hem gedownload en hard aangezet, het klinkt tot voorbij de buren.

Ongelofelijk mooi.

Koken boven een vuurtje.

Het was een warme dag, de honden lopen de hele dag met de tong uit de bek, ik loop een paar keer met ze naar het Haansvaartje waar ze kunnen afkoelen. Ik heb het huis vanmorgen gestofzuigd maar er ligt alweer een laag zand, zo gaat het, het gras heb ik gemaaid maar dat blijft ook groeien, kleren worden vuil, de wasmachine aan. Wat een gemak heb ik van al die apparaten, de wasdroger is de deur uit, een rekje boven of buiten droogt net zo goed.

Vandaag kook ik goulash boven een vuurtje, dat gaat langzaam, ik heb de tijd om te lezen en een biertje te drinken.

Vader of moeder buizerd vliegt langs, het nest zit verderop boven in een boom, de jongen schreeuwen dat het een lieve lust is.

Het lijkt hier wel een paradijsje , ik pluk aardbeien voor in de yoghurt, de kersenboom zit vol met kersen, het leven is goed.