In de tuin staat een grote kersenboom, van onder tot bovenin vol met kersen, ik pluk ze zo hoog als de ladder is, waar ik niet bij kan is voor de vogels. Emmers vol pluk ik, wassen, ontpitten, even koken met een beetje suiker en dan in potten, heerlijk voor later. Als de potten op zijn, doe ik de kersen in weckflessen, die in de oven vacuüm moeten trekken volgens de gebruiksaanwijzingen om ze lang te kunnen bewaren, het is geen succes, de flessen zijn te vol, lekken, de oven begint te roken, kortom een enorme puinhoop. Als de flessen afgekoeld zijn en de oven open kan, zie ik een zwarte aanslag die de bodem bedekt, het is niet anders, schoonmaken.

Heerlijk zijn de kersen, ik heb een recept voor een kersentaart uit Rome, daar heb ik deze week wel tijd voor, minder werken betekent meer tijd thuis, ik heb er geen moeite mee, nog even.......

Een week geleden stootte ik mijn hoofd in de stal van pony Jessica,  ik keek niet goed uit met als gevolg een knock out die zeker tien seconden duurde, er was geen scheidsrechter die me uittelde, ik moest zelf weer op de been zien te komen. Gelukkig was er snel hulp en goede zorg, het zette me wel aan het denken over hoe kwetsbaar we zijn en wat een zegen een goede gezondheid is.

Ik zit buiten in de tuin, alles is groen om me heen, het is fris vergeleken met de afgelopen dagen, de honden liggen uitgeteld op de veranda na een lange wandeling, muziek klinkt door de open tuindeuren, ik ben begonnen in een nieuw boek. 

Youri Egorov is overleden in het prachtige boek van Jan Brokken, ik luister naar zijn muziek.

Vanmorgen liep ik de tuin in om aardbeien te plukken voor op een beschuit, het werden er drie, samen met een kop koffie en de krant, morgen weer.