Tante Til.
Drie weken geleden schreef ik voor het laatst, de tijd vliegt, het hoofd maakte mijn lichaam in de war, ik ging vroeg (dat is op tijd) naar bed, heerlijk om te slapen, uit te rusten, er gebeurt zoveel in mijn dromen.
Niet schrijven is anders dan elke dag een verhaaltje, het is alsof ik met mijn ogen dicht rondloop, mijn oren horen niets van wat er om me heen gebeurt. In de loop van de dag vormen de woorden de tekst in mijn hoofd, ik hoef het alleen nog maar op te schrijven, elke dag gebeurt er wel iets. Drie weken was het stil.
Ik kwam een schildpad tegen op het ruiterpad, de hond Jane dook op haar vaste plek in de sloot en kwam omhoog met een meerkoet in haar bek, die wegvloog toen ik een brul gaf, er moet een kast geschilderd worden, zoon Jelmer werd geopereerd aan zijn blinde darm, ik kocht een drumstel van Klaas.
Vandaag maakten we een prachtige rit door noord Groningen en Friesland, kleine en hele kleine wegen, we reden door Doezum waar opa en oma Hielema vandaan komen, er is niets mooier dan samen op de motor de wereld te verkennen, zonder haast.
We stopten in Enumatil bij Tante Til, we zaten op het terras, een glas karne/melk en een uitsmijter/Strammer Max, de wereld is van mij, falderie, faldera, ik voel me vrij.
P.S. tantetilenumatil.nl
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}