Schapen.
Het gras begint te groeien, in het weiland zie het nog niet, de pony graast er elke dag, langs de slootkant is het gras mals en groen, ik doe er steeds langer over om de pony in de wei te zetten, gelukkig heb ik geen haast. Het hooi is bijna op.
Na het werk rijd ik naar de boer waar ik het hooi haal, niemand te zien, ik loop over het erf, schapen mekkeren in een stal, lammetjes lopen ertussen. In een volgende schuur staat de deur open, nog meer schapen, de boer vult bakken met stro voor de pasgeboren lammetjes, hij heeft al dagen weinig geslapen, het hoort erbij, nog een week of twee dan kan ik weer een nacht doorslapen. Ik koop 5 pakjes hooi.
Ik lees in de krant hoe weinig tolerant we waren en zijn naar anders gestemden, anders voelenden, mensen anders dan ik zelf, maar toch weer hetzelfde, schapen en bokken.
"Wat weet ik trouwens van mezelf?
Ik durf niet eens voorspellen/Of ik dan zelf bereid zal zijn om mij te weer te stellen/Als daar gevangenisstraf op staat, vernedering en pijn/Zal ik dan kunnen zwijgen als ik iets niet prijs wil geven/Zal ik dan kunnen sterven als ik graag wil blijven leven/Zal ik dan moed voldoende hebben om niet laf te zijn/Wie zullen dan de jagers zijn en wie zijn dan de prooien/De bokken en de schapen/De levenden en de dooien."
Jan Boerstoel.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}