65 is een leeftijd waar ik me niets bij voorstelde, het zal wel eens komen dacht ik, vijf jaar geleden maakten we een prachtige reis naar de Noordkaap toen we 60 werden.

Vanmorgen heel veel appjes en mails met felicitaties, ook wel weer bijzonder, mijn moeder belde altijd of schreef een brief, mijn vader vond het meestal wel goed tot hij me op mijn vijftigste verjaardag onverwacht een kus gaf, ik was even beduusd, hij trok me naar zich toe om me te feliciteren zonder woorden maar met een warmte die ik niet van hem kende. Hij wist dat het de laatste keer was.

Vijfenzestig was een leeftijd waar ik op jonge leeftijd tegenop keek, ik was acht of negen, zo oud als kleinzoon Kelvin, toen mijn beide opa's die leeftijd bereikten, het leek me niet mogelijk om zo oud te worden. De opa's waren mannen waar ik niets tegen durfde te zeggen, alleen als ze me iets vroegen zei ik iets, liever niets, schoolprestaties waren belangrijk net als de zondagschool en de kerk. De opa's waren gerespecteerde mannen binnen de kerk, vroom, een beetje stijf in de omgang tot ik ze anders leerde kennen. Opa Hielema nam me in de school vacantie's vaak mee om hem te helpen met het sjouwen van balen meel, pinda's, bakkersgrondstoffen verkocht hij, achterop een sigarendoos (waarvan ik de bandjes kreeg) moest ik uitrekenen hoeveel we die dag verdiend hadden. Opa Venema liet me mijn gang gaan in de werkplaats van zijn timmerbedrijf, ik maakte bootjes van afvalhout, het frame voor een vlieger, hij nam me mee op klus. Ze vertelden me gekkigheid die niet bij hun statuur paste, ik voelde me er ongemakkelijk bij, later toen ik lang haar had en tegen hun wereld en geloof aantrapte werd de verstandhouding weer gewoon. Ik ging mee om oud papier voor de kerk op te halen, sjouwde op zaterdagen een fortuin binnen, terwijl mijn opa koffiedronk met de kerkleden, zo waren de verhoudingen. Met opa Venema zat ik bij de openhaard te praten over zijn leven, oma was overleden, hij voelde zich alleen, de groentetuin waar hij altijd met veel plezier in had gewerkt lag er bij als mijn tuin, onverzorgd. Hij had zich een paar dagen niet geschoren, een broek en een overhemd zonder stropdas, opa's zijn gewone mensen.

Kleinzoon Kelvin komt binnen met een ballon voor mijn verjaardag, een bakje kippevleugeltjes voor op de bbq, zijn vader kent een wilde slager, maar hoe gans, ree of everzwijn smaakt laat hij nog even aan zich voorbij gaan, een klein stukje.

Opa gaan we nog eens kamperen?, vroeg hij.

Morgen brengen we de oude VW bus naar de garage om te verkopen.

Ik ga geen twee maanden met een vouwwagen in Duitsland staan, ik kan kamperen in mijn huis in Hellum, maar elk jaar een weekeinde samen naar Haselunne lijkt me mooi om aan onze ouders te denken en vooral om samen te zijn.

65 is nog niet zo oud denk ik, het valt mee, jammer dat ze de pensioenleeftijd hebben verhoogd, mijn vader lacht zachtjes in de hemel, ik was 59.