Het duurde even voordat ik "in het boek zat", ik was er al eens eerder in begonnen, weg gelegd tot weerziens, ik weet nooit wanneer het tijd is om een boek te lezen, ik koop ze vaak in de kringloopwinkel, leg ze weg op een stapel in de hoek van de kamer en later vind ik de boeken terug.

Een boek vol liefde en geweld, geschiedenis in een roman, ik volg de reis van de hoofdpersoon op de voet, de bos atlas staat naast mijn stoel.

Het regent de hele dag, ik loop door de harde wind met de honden, mijn hoofd gebogen naar de grond, meer zie ik niet, alleen zwarte aarde, soms wat groen gras, de honden ruiken meer dan ik, ze trekken me naar plekken waar ik niet wil zijn, ik loop te dromen over een leven zonder werk.

Thuis steek ik de kachel aan, het wordt heerlijk warm, ik lees verder in het boek, mijn voeten op het bankje met de kussen uit de vouwwagen van mijn ouders.

Is dit alles, denk ik en kijk naar buiten, de pony loopt heen en weer, af en toe rent ze langs het hek om aandacht te vragen,de honden blaffen als er iemand langs komt, elke dag hetzelfde.

Ik lees de krant, kijk af en toe naar het acht uur journaal, waarin ik net als in sommige boeken die ik lees, zoveel geweld en onrecht lees en zie, dat ik de gordijnen dicht zou willen doen om alles buiten te sluiten.

De zon breekt door de wolken, het wordt licht buiten, ik zet de pony op stal, loop met de honden nog een rondje.

Ik maak de tekening af van Chet Baker voor een linoleum snede, een prachtig gegroefd gelaat, een kopie van Jezus aan het kruis naar het schilderij van Grunewald hangt aan de muur, er is nog zoveel te doen.