Een kus op het strand.
Henry Gross, daar draai ik een plaat van, ik ken hem niet, Wikipedia, hij speelde op de plaat van Jim Croce I got a name. Ik draai de plaat van Jim, vroeger wordt nu, nooit was ik meer verliefd dan toen, het was een seconde in de eeuwigheid, misschien nog minder, ik kan haar niet vergeten, ik had haar weg gestopt in de achterkant van mijn hoofd, veilig ver weg.
Ik zit te praten met iemand aan een tafel in de cantine, het is weekeinde, feest, iedereen is er, ik draai me om, opeens zit er iemand anders naast me, ik had haar wel eens gezien en gesproken, ze was er snel gaan zitten om bij mij te zijn, zei ze later.
Later is het moment dat ze er niet meer is, toen zochten we elkaar op tussen het werk door, soms wel, vaak niet.
Vriend John was wat handiger in het versieren van meisjes, althans dat probeerde hij, we gingen samen naar het strand van Langevelderslag, lopend was het een heel eind.
Een kus op het strand, we liepen samen terug hand in hand, het duurde uren voor we er waren, het werd licht, een kus en verder niets.
De volgende dag gingen we naar huis.
Ik kan me haar gezicht vaag herinneren, ik vind het boekje met gedichten terug dat ik voor haar schreef, calligrafeerde , met voorin een foto, een bidprentje.
Een foto brengt een gezicht tot leven dat ik vergeten was.
Ik neem het leven niks kwalijk, kus, gewoon doorgaan.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}