Vanmorgen liep ik om zeven uur met de honden over het ruiterpad langs de provinciale weg, het begon licht te worden, ik had geen zaklantaarn nodig, de koplampen van de stroom auto's die over de weg reden verlichtten ons pad, iedereen ging naar het werk. We rijden wat af om op ons werk te komen, vroeger woonde je naast de fabriek of op het land waar je werkte, lopend te doen, tijden veranderen, vroeger was het zeker niet beter, soms denk ik we zijn gek geworden met elkaar, we willen steeds meer, alles moest groter, huizen, auto's, vliegtuigen, nu moet het zuiniger, electrisch, op zonne-of windenergie, we zijn de weg een beetje kwijt met zijn allen.

Dat lijkt op de werkvloer ook het geval, plezier in je werk lijkt van ondergeschikt belang, daar is geen tijd meer voor, alles moet gerapporteerd, geregistreerd, protocollen en regels regeren het werk, je kijkt wel twee keer uit voor je iets op eigen houtje doet, buiten de afspraken om, je wordt er gelijk op aangesproken.

Vandaag stond er een artikel in de krant over werken in Japan, tot je er bij neervalt, Karoshi is het Japanse woord voor dood door overwerk. Het gaat over honderd tot honderdvijftig uur overwerk per maand om aan de eisen van het werk en de baas te voldoen, niet vol te houden, maar de werkdruk is enorm. In de tijd dat ik in de bloembollen werkte maakte ik weken van zestig uur, dat wilde ik zelf, het was vakantiewerk , toen het "echt werk" was werd het een moeten, elk jaar weer, ik ging er steeds meer tegen op zien, het werd tijd om iets anders te gaan doen, maar wat als je die mogelijkheid niet hebt, doorgaan tot je erbij neervalt?

Overal wordt meer geld voor gevraagd, onderwijs en zorg, de kwaliteit is in het geding, mensen kunnen steeds minder doen waarvoor ze zijn aangenomen, lesgeven en mensen verzorgen, dat komt door alle protocollen en regels. Laat iedereen doen waar hij of zij goed in is, geef de mensen het plezier in het werken terug, schaf regels af, beperk de rapportage, al het geschrijf dient nergens toe.

Werkdruk is prima, maar niet tot je erbij neervalt.