Er stonden vandaag drie uitgebreide artikelen in de krant die over de kerk gingen:

Nashville statement; de Bijbelse leer over man en vrouw, God heeft het huwelijk bedoeld als een levenslange verbondsrelatie tussen één man en één vrouw, alle andere relaties worden afgewezen. Het document is ondertekend door enkele honderden orthodox protestante dominees en prominenten. Gelukkig laten veel mensen hun stem horen tegen deze verklaring.

De Oekraïense kerk wordt onafhankelijk of autocefaal, de kerk onttrekt zich aan de patriarch van Moskou, die de Oekrainsche orthodoxen sinds 1686 bestuurde. Het ging gepaard met veel ceremonieel vertoon, oude mannen met baarden in rijk versierde gewaden, wel met een iPhone in de hand. Het lijkt een politiek spelletje.

De natuur als kerk. Volgens Japanners is het de manier om te ontstresssen: shinrin-yoku, ofwel meditatief wandelen in het bos. Hopelijk gaan niet alle mensen die nu naar kerk gaan opeens wandelen in het bos, dan wordt het daar te druk.

Toen ik twintig was overleed mijn geliefde, de dominee kwam bij ons thuis om uit te leggen wat dit verlies voor mij betekende in de Bijbelse zin van het woord, ik heb het niet gehoord, ik had er geen behoefte aan, ik ging naar mijn kamer. Veel meer had ik aan de troostende woorden van mijn oma en een kus toen ze wegging. Een paar jaar later kwamen de dominee en een ouderling op bezoek om te vertellen dat ik in zonde leefde en dat ik de relatie moest beëindigen, sex voor het huwelijk kan niet. Het zijn regels die mensen hebben bedacht , misschien om macht te hebben over anderen die ze vertellen hoe het zit met de bijbel in de hand, het staat er allemaal in, het is maar net hoe je het uitlegt. Over de liefde van Jezus voor armen, minder bedeelden, de vertrappelingen van de samenleving hoorde ik ze niet.

Bovenstaande artikelen gaan over de kerk, een instituut met mensen aan de macht, mensen die menen te weten wat er in de bijbel staat en hoe het uitgelegd moet worden in regels om het voor iedereen duidelijk te maken en het liefst alles zo te houden, bij het oude, een andere weg is er niet. Er zijn gelukkig ook veel uitzonderingen, mensen die tegen de stroom in voor anders- denkenden zorgen, vluchtelingen, noem het maar op, er zijn al veel stappen op de goede weg gezet. Liever niet meer terug.

Toen ik (in mijn jonge jaren) in de vroege ochtend terugliep van café de Baborack naar huis, ging ik altijd door een zijstraatje van de Nieuwe Ebbingestraat waar een huis stond van het Leger des Heils. Op het dak stond in grote neon letters GOD IS LIEFDE.