Zo'n dag was het:

Ik werd wakker met mijn droom nog voor ogen, "ze" hadden een grote bak bovenop mijn bus gemonteerd en vol laten lopen met water. Het water lekte door in de bus, alles werd kletsnat terwijl ik wegreed op weg naar een onbekende bestemming, het ging niet snel (de versnelling zit vast in zijn twee, dat zoiets doorwerkt in een droom), ik verdwaalde, er bleken nog twee mensen achter in de bus te zitten, tot we rondjes reden in een woonwijk en niet verder konden.

Het regende de hele dag, de pony en de honden hadden er minder last van dan ik, even flink schudden dan is de vacht weer bijna droog, ik heb een handdoek nodig.

Een beetje aanrommelen, van stukjes hout iets nieuws maken, het hoeft niet perfect te zijn, ik heb er plezier in.

Ik koop snoep maar er komt niemand langs, de kleinkinderen hebben geluk.

Ik lees mijn boek uit bij een warm gloeiende houtkachel, het einde is minder goed dan het voorafgaande, beetje voorspelbaar, ik ben altijd een beetje uit mijn doen als ik een boek uit heb.

Het aanrecht staat vol, maar ik had geen zin om de vaatwasser uit te ruimen, morgen dan maar.

Ik draai platen, dat blijft iets moois, muziek.

De dag is alweer bijna voorbij, ik loop in het donker naar de pony, ze hinnikt zachtjes, water en biks, de honden vinden hun weg blindelings in het donker, ik loop er achteraan met een zaklantaarn.

Ik heb de meterstanden genoteerd van de nieuwe slimme meter, het gaat goed, het verbruik daalt nog steeds.

Santana op de draaitafel, een herfst bock biertje, het leven is goed.