Vroeg op, rare dromen vannacht over vw bussen die tegen elkaar aan rijden en andere bizarre avonturen in mijn bus, de zon schijnt.

Op de motor naar Lop om een broodje te eten, heerlijk samen in het zonnetje, het grote verschil is dat er in Lop gewerkt moet worden en ik op de motor door de binnenlanden van Groningen en Drenthe naar broer Kees in Annen rijd.

Ik geniet ervan, een weggetje inslaan, zien waar ik uit kom, verder, ik weet de weg ongeveer, geen kaart bij me, geen navigatie (hadden ze nooit uit moeten vinden, het hele avontuur van reizen is verdwenen, verdwalen is zo mooi, niet weten waar je bent, in Nederland bijna onmogelijk), niets, alleen een kerktoren en soms is ook die verdwenen.

Een zonnige dag met veel fietsers op de weg, ouderen die hun dagelijkse rondje maken, ik rijd gepensioneerde collega's voorbij, jongeren op electrische fietsen. Er schiet van alles door mijn hoofd, met pensioen en fietsen, ik moet er nog even niet aan denken, hetzelfde als overdag televisie kijken, dat doe ik ook niet, waarom? Lopen met de honden is voor mij een ander verhaal, dat is mijn verhaal, dat begrijp ik, ook al vinden anderen dat weer stom.

Afrikaanse muziek op, Kakraba Lobi, een xylofoon speler uit Ghana, traditionele muziek en zelf geschreven nummers, Cat and Mouse, hypnotiserend, steeds de zelfde muziek patronen tot je in een trance raakt, prachtig, blijven luisteren.

De houtkachel aan, ik zie de pony heen en weer lopen in de wei, ze wil nog hooi. Ik zit in de stoel van onze vader, drink een biertje, ik word betoverd door het ritme van de xylofoon, de trommels en de stem.