Een knuffel en een kus.
Een weekeinde vol gesprekken over hoe we leven, gevoel dat zich moeilijk in woorden laat uitdrukken, we draaien erom heen tot het ongemakkelijk wordt, niet alles hoeft gezegd te worden, maar we proberen het toch. De volgende morgen geven we elkaar een knuffel en een kus.
Weer thuis is als of ik niet weg ben geweest, op de herinneringen na, de honden willen weg, ze zijn ongeduldig, de pony is blij met een appel, we lopen het bekende rondje. Het is zo eenvoudig, denk ik, wat veel mensen vreemd vinden want ik ben een moeilijk iemand om te begrijpen, zeggen ze, ongrijpbaar, tegendraads, eigenzinnig, een flierefluiter en ze hebben allemaal gelijk, toch is het eenvoudig om te zeggen wat je voelt. Ik durf het ook niet altijd, soms komt het gewoon in een gesprek, onverwacht mooi, het heet leven.
Motorrijden door Nederland is prachtig, er zijn nog zoveel mooie kleine weggetjes waar ik nooit over gereden heb, vriend Jolle weet ze te vinden net als broer Kees, hopelijk gaan we er nog jaren mee door, samen op weg, samen praten over hoe het met ons gaat, samen lopen we hoeven niet veel te zeggen, samen koken, eten, bij een vuurtje zitten mijmeren over vroeger en nu, bier drinken, een spelletje doen, samen lachen over stomme dingen.
Weer thuis, ik heb nu al zin om weer op weg te gaan om samen te zijn met jullie.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}