Samen aan tafel.
Eten aan een tafel vol mensen dat deden we vroeger elke dag, onze moeder kookte nederlands, rijst vond onze vader lekker, later kwam er wat meer afwisseling in de maaltijden, het was altijd lekker, ik kan me maar één keer herinneren dat het eten echt niet goed was, de stamppot snijbonen leek wel soep. De maaltijd duurde niet zo lang, er werd wel gepraat maar geen eindeloze discussies, aan het einde een verhaal uit de bijbel of een stichtelijk stukje uit een kerkelijk dagboek.
Vanavond zaten we aan een geïmproviseerde tafel, we aten op zijn Italiaans, tussen de gerechten door was er ruim de tijd om te praten, glazen werden weer volgeschonken, het eten was echt heerlijk. Na het "toetje" bleven we zitten om door te praten, dat gebeurt te weinig, we nemen niet de tijd om van het eten te genieten, rustig samen aan tafel te zitten en elkaar te vertellen hoe het met ons gaat, wat we doen of zo maar herinneringen ophalen, aan tafel komen de verhalen vanzelf.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}