Onze ouders waren streng gelovig toen wij jong waren, het was de tijd denk ik, ze hadden geen keuze, de kerk was een belangrijk instituut, misschien moet ik gelovig veranderen in kerkelijk, onze ouders waren streng kerkelijk, we gingen elke zondag 2x naar de kerk en ook op andere feestdagen. Hoe weet je wanner iemand gelovig is, dat weet je alleen als iemand zich daar duidelijk over uitspreekt of het laat zien in het dagelijks leven. Onze vader heb ik het nooit zo gehoord over geloven, hij was een sociale man, hij had oog voor het onrecht in zijn omgeving, hij probeerde daar daadwerkelijk iets aan te doen door zijn vele werk in de vakbond CNV, hij was actief in de ondernemingsraad van het bedrijf waar hij werkte, hij ging bij mensen langs waarvan hij wist dat ze het moeilijk hadden. Onze moeder geloofde met heel haar hart en ziel, het gaf haar rust, ze sprak er weinig over. Toen ik in mijn dwarse periode als puber verkondigde dat het scheppingsverhaal een fabeltje was, ik had op school gehoord van Darwin en de evolutie theorie, kwam ze 's avonds bij me langs om te vragen of ik dat echt geloofde. Voor het slapen gaan gaf ze me toen een kus weet ik nog, de hele evolutie theorie kan me gestolen worden om nog één keer samen met mijn moeder in de kerk te zitten in de bank waar we samen onze grootouders zaten, een hele rij familie in de kerk.

Naar de kerk gaan was verplicht, het hoorde bij het leven van toen, de dwang om te gaan was vervelend, als ik eenmaal in de kerk zat kwam er iets van rust over me, ik zong de psalmen mee, luisterde naar de preek, meestal voorspelbaar, droomde weg, keek naar de meisjes die ik mooi vond. De kerk en geloven staan voor mij heel ver van elkaar af, de kerk heeft mijn geloof in God uitgedoofd , er was niets meer, alleen regels, ik moest mezelf verantwoorden voor mijn gedrag zonder dat er iets van liefde tegenover stond, een beetje begrip van de dominee en zijn ouderlingen was genoeg geweest.

Samenleven met mijn geliefde was niet gewenst, tegen de regels, het had niets met mijn geloof te maken, alleen met macht, de kerk bepaalt hoe ik mijn leven moet inrichten volgens hun regels, daar pas ik voor, ik ga er tegen in.

Al die kerkelijke regels leiden me af van waar het echt om gaat, ben ik gelovig of niet, en wat is geloven? Ik heb er nooit zo over nagedacht, de verhalen van de bijbel zijn altijd dichtbij net als de sprookjes van Grimm die onze moeder voorlas.

Anselmus van Canterbury: God is 'datgene waarboven zich niets hogers laat denken.' Of je nu wel of niet in hem gelooft, dat is de definitie van een God.