Het wordt vroeger donker, het is niet meer zo warm, eerder naar binnen 's avonds, wat zal ik deze winter eens gaan doen? Er ligt nog van alles te wachten om afgemaakt te worden, ik hoef me voorlopig niet te vervelen, maar toch kijk ik naar een studie kunstgeschiedenis, kan ik die kennis weer een beetje ophalen, bij verschillende scholen en instellingen. Krijg ik een diploma of zal ik een master gaan doen, maar waarom eigenlijk is de volgende vraag die ik mezelf stel, moet ik bewijzen dat ik nog meetel of zoiets. Onze vader vertelde tijdens een familie weekeinde dat hij na zijn pensioen filosofie wilde gaan studeren aan de universiteit, een tante deed daar nogal neerbuigend over, misschien ook niet zo slim om dat lang van te voren te verkondigen, als je zoiets wilt gaan doen is het misschien handiger om achteraf te vertellen dat je de studie hebt afgerond met goed gevolg. Geen studie deze winter, ik heb nog genoeg boeken liggen, ook boeken over filosofie die ik nog nooit heb ingekeken, ik begin bij het eerste boek uit een serie van vijf, van oudheid tot renaissance, wie weet hoe ver ik kom.

Het hoogst haalbare ideaal, datgene wat ons werkelijk drijft, dat is volgens Aristoteles de 'eudaimonia', het geluk. Het is het uiteindelijke doel van de ethiek. Met geluk bedoelt Aristoteles overigens niet een gevoel of moment van genot of overgave, volgens Aristoteles betekent gelukkig zijn altijd 'gelukt zijn. Het betekent datgene doen waarvoor je 'gemaakt' bent.