Don 't you worry about a thing.

25 aug. 2018

🇳🇱 vanuit Nederland

Soms ga ik naar bed met een liedje in mijn hoofd, gisteravond was het laatste liedje van de film Ain't no Sunshine van Bill Withers, het zong de hele nacht zachtjes door in mijn hoofd, toen ik wakker werd kreeg ik een kus en sprong uit bed. Het eerste wat ik deed was de plaat opzetten, hard, iedereen mag het horen, daarna pakte ik de plaat Talking Book van Stevie Wonder uit 1972, Superstition knalde uit de boxen.

Een uur lopen met de honden, mijn benen waren moe, langzaam loop ik het rondje, de honden sjorren me vooruit, een sputtertje regen, ik ga even zitten op het bankje halverwege, ik voel mijn lichaam, ik ben blij dat ik leef.

Als ik terug ben kijk ik op mijn tablet, geen nieuws, ik zoek op YouTube naar Stevie Wonder en kijk naar een live concert.

Het is een feest vanaf het begin, de man heeft zoveel mooie muziek geschreven, alles komt voorbij met een band die de sterren van de hemel speelt, ik drink het ene na het andere biertje, dans door de kamer, zing mee, de honden gaan liggen, de muziek staat te hard, maar het is zo mooi.

Het hele concert:

2:07:18