De dag begon met wat regen, vervelend als je de buitenkant van het huis wilt gaan verven, regendruppels maken putjes in de verf, daarna moet je het weer goed schuren en nog een keer schilderen. Dan eerst maar met de honden wandelen, het rondje om het dorp, van een sputtertje word ik niet nat, de honden vinden het heerlijk, halverwege staat een bankje dat uitkijkt over de landerijen richting Schildmeer, ik ga er zitten, de honden gaan liggen, helemaal niets hoor ik, af en toe een vogel in de verte. In de stilte zwerven mijn gedachten alle kanten op, ik hoef helemaal niets, toch moet er van alles gedaan worden aan het huis, dat wringt in mijn hoofd. Ik doe als de honden, ik ga achterover zitten, laat al mijn gedachten verdwijnen in de stilte tot er niets meer is dan het geluid van de wind in de bladeren, ik hoef mijn ogen niet te sluiten om weg te dromen, het gaat vanzelf. 

Vannacht overviel de stilte van de nacht me, het hield me uit mijn slaap, plannen, ideeën, werk dat ik nog moet afmaken, het kwam allemaal voorbij zonder dat ik de gedachtenstroom kon stoppen, ik draaide me op mijn andere zij, op mijn rug, het hielp niet, de kerkklok sloeg vijf, ik werd om half negen klaarwakker, de dag begint.

De elfstedentocht hebben we vroeger samen gelopen, de atstand alleen zwemmen is een ander verhaal, Maarten doet het voor het goede doel, hij vertelt zijn verhaal vanuit het water, zwemt verder, uur na uur, iedereen leeft mee met hem, het is bijna niet te doen, toch zwemt hij door, de spieren protesteren, maar het hoofd wil verder.

Ik schilder de onderkant van de serre, de bovenkant van de schuur moet ook nog, ik begin te schuren, zie losse planken, begin te wrikken, binnen de kortste keren heb ik de hele bovenkant gesloopt, ik heb over verrotte planken nieuwe rabat delen getimmerd, dat kan niet goed gaan. Ik zaag stukken balk weg die vergaan zijn, koop nieuw hout om de constructie te herstellen en nieuwe planken voor de schuur, morgen verder. Geen lapwerk meer, dat geeft alleen maar meer werk, het is zoiets als mijn kop in het zand steken en doen alsof ik niets meer zie, het is tijd om wakker te worden.

The sound of silence zingen Simon & Garfunkel, prachtig met Maarten in mijn achterhoofd, hij levert een onmenselijke prestatie om te laten zien wat een mens kan, hij heeft de kanker overwonnen en wil anderen helpen.