Het verhaal speelt zich af op Kreta, lang geleden, Kretenzers (Grieken() en Turken, goed en fout, vrede en oorlog, man en vrouw, jong en oud, verleden en heden, iedereen probeert te overleven, een geschiedenis over leven en dood. Er wordt geroddeld, vreemd gegaan, lust en liefde worden beschreven in woorden en taal waaraan de Privé of de Story een puntje kunnen zuigen. Er is niets vreemds onder de zon, misschien is het enige verschil de snelheid waarmee we nu leven, we moeten alles tegelijk in het rijke westen, de mensen lopen zichzelf voorbij.

We zitten aan tafel, rijen tafels, er staan flessen witte en rode wijn, water met en zonder prik, er wordt gepraat, gelachen, iedereen ziet er mooi uit, het is feest. We genieten van het eten op een wijze die ik niet ken, vrouwen komen met schalen vol lekkers langs, vragen of we iets willen, later nog een keer, gang na gang scheppen ze ons op met een lach, niet teveel want er komt nog meer. Geen bergen pasta of enorme pizza's, het zijn hapjes die mijn maag prikkelen, alles in een volgorde van heerlijkheid die ik zelden heb geproefd, misschien een keer in Estland, dat was al net zo onverwacht en buitengewoon.

Tijd nemen om het leven te beleven, stil staan als iedereen rent, oog hebben voor een prachtig bloemetje, een vlinder, verwondert kijken naar alles om me heen, luisteren naar vogels en muziek, ontroerd raken door de verhalen van mijn kinderen, tranen in mijn ogen bij het kijken naar een film.

Lang geleden was het niet anders, maar anders op een andere manier, langzamer, heel voorzichtig verandert de wereld, zo kan het niet langer, we lopen onszelf voorbij.