Rustig opstaan, een roerei bij het ontbijt, het is zondag, inpakken en terug over de col de Cenis, dat is geen straf, het is nog vroeg, weinig volk op de weg, nog een keer genieten van de bergweg, één helling is geel, volgens mij speenkruid, aan de andere kant, witte of lichtgele bloempjes met een kelk, edelweis?, ik moet denken aan Heidi en Peter die bij opa wonen, de geitjes Zwaantje en Beertje, zoals we onze bokjes noemden, aan de kinderen toen ze opgroeiden, wat gaat er soms veel door je hoofd. Opeens een hek over de weg met een politieauto ernaast, we mogen niet verder, we worden een heel klein weggetje opgestuurd, er kan net een auto rijden, een slecht wegdek en de scherptste haarspeldbochten tot nu toe, ook nog tegenliggers dat maakt het extra spannend, naast de weg is de diepte, daar moet je niet zijn. Via deze omweg komen we weer terug op de route naar Turijn, waar we dwars doorheen rijden, net alsof we daar bekend zijn. Het is warm, dertig graden, boven de cilinders wel 45 graden volgens mij, ik drijf mijn pak uit, rustig aan, we volgen de weg, halen in, slaan af waar het niet mag, een paar keer door oranje anders ben ik Jolle weer kwijt, de grote stad. De lucht is vies, bij een park walmt het, ze zijn aan het bbq en. Ook de weg naar Aosta vinden we als vanzelfsprekend, we stoppen bij een benzinestation om te eten, er is niemand maar wel een tafel en een bankje, de rest hebben we zelf.

Er zijn niet zoveel motorrijders als vorige week, de meesten hebben haast, tenminste ze rijden hard, moderne ridders op hun ijzeren rossen, een harnas van leer, helmen op, het vizier naar beneden, zo trekken ze ten strijde om de bergen zo snel mogelijk te bedwingen. Ik voel me een beetje Don Quichotte op zijn oude paardje, vechten tegen windmolens doe ik niet (meer), maar ik kom er wel, rustig aan, het leven gaat al snel genoeg.

Na Turijn rijden we door een heuvel landschap naar Aosta, nog een flink stuk, het blijft warm, vermoeiend. Jolle had een camping bij een kasteel uitgezocht, maar we slaan eerder af, het is mooi geweest, rust, we eten paella.