Vanmorgen hoorden we al op tijd motoren die de richting van col de la Bonette opgingen, het is zaterdag, alle tijd voor een prachtige rit, de buurvrouw op de camping vroeg of we de berg nog eens op gingen, nee, we gaan de andere kant op. Bij de plaatselijke supermarkt twee stokbroden gehaald voor het ontbijt. Vandaag richting col de Vars, we zijn nog niet onderweg of er wordt al hard getoeterd, we gaan niet hard genoeg, een boze Fransman haalt ons in, even later rijden we allemaal langzaam achter een trekker met een kar vol koeien aan, haast heeft niet altijd zin. Dat gaat tijdens de beklimming van de col door mijn hoofd, moeten we onze snelheid aanpassen aan anderen, geen kaart meer maar een TomTom, fototoestel inleveren voor een moderne telefoon, meegaan met de vooruitgang, soms voel ik me een dinosaurus, iemand die in vroeger is blijven hangen.

Een prachtige beklimming, wat is het hier indrukwekkend mooi, rotsen, bomen, we rijden door de sneeuw, water komt aan alle kanten naar beneden, haarspeldbochten brengen ons snel naar boven, het uitzicht is betoverend, overal hoge bergen met sneeuw. We rijden naar Briancon, voor de verandering een recht stuk weg, ik schakel door naar vijf, dat is de laatste dagen weinig gebeurd.

Ik maak dankbaar gebruik van de moderne technische middelen, op mijn manier en niet veel, ik vind mijn weg er in en als ik het niet weet dan vraag ik het.

We gaan naar Italië, op de grens staat politie, we mogen door, we komen door tunnels, opeens staan we op een tolweg voor de slagboom, we drukken op een knop, krijgen geen kaartje, dan er maar om heen, dat kan met een motor. Een kop koffie om bij te komen en te kijken waar we zijn, op de snelweg naar Turijn, de richting is goed, de weg niet. We nemen de afslag naar Suza, rijden nog een stukje verkeerd, draaien om voor de beklimming van de col de Cenis in Frankrijk, meer dan 2000 meter hoog, veel sneeuw en bochten, weinig verkeer, mooi weer, we kunnen alle kanten op kijken. Als we over de top zijn zie ik heel veel bloeiende krokussen, blauwe druifjes, het is lente in de bergen.

Het is geen onwil, het interesseert me alleen niet zoveel, ik draai graag platen, lees boeken van papier, net als de krant, ik kan het op mijn tablet, handig als het donker is zoals in een tent, maar gelukkig heb ik een zaklantaarn mee.

De col de l'Izeran is gesloten, er ligt teveel sneeuw, we zoeken een camping op, instaleren ons, doen boodschappen bij de Spar, eten hutspot met spekjes. Jolle zoekt een alternatieve route om weer op de goede weg te komen, richting Turijn morgen, misschien er wel door heen, geen snelweg en geen TomTom, we houden onze manier van reizen stug vol, maar we weten dat er andere mogelijkheden zijn.

Nu zitten we in een soort huiskamer op de camping, voetbal op tv, wij zitten te lezen.

Het gaat helemaal goed.