Als iets nog nooit gebeurd is wil dat niet zeggen dat het ook zo blijft, misschien alleen in mijn hoofd, ik houd er geen rekening mee, ben er niet op voorbereid. We reden door Modena, goed op de route toen we de snelweg dreigden op te gaan, sloeg Jolle op het laatste moment rechtsaf. Ik miste de afslag, stond stil op de vluchtstrook, zag Jolle verder rijden, het eerste dat ik dacht was omkeren en terugrijden, een slecht idee op een drukke snelweg. Ik reed verder met de gedachte de eerste afslag te nemen en zo terug te rijden. Helaas van de ene snelweg kwam ik op een andere, na de  volgende afslag belandde ik bij een pompstation, ik heb Jolle gebeld, slecht te verstaan (ook weer zo'n gedachte van ik hoef geen nieuwe telefoon, als de nood aan de man komt is het toch wel prettig dat je verstaanbaar kan bellen en op kan zoeken waar je bent als je geen kaart hebt), ik wachtte een tijdje, reed naar een dorpje, belde de naam door, hoorde slecht waar Jolle was. Zo ging het even door, ik voelde een kind dat zijn ouders kwijt is in een groot winkelhuis, niet weet waar hij heen moet gaan. Uiteindelijk via sms de naam van de plaats en de weg gekregen, gevraagd aan een pompbediende welke kant ik op  moest, maar voorbij de plaats gereden waar Jolle stond, tot in San Antonio, wel aan de ss 12 en de goede kant op, Jolle kwam daar drie kwartier later tot mijn grote opluchting.

Daarna een camping op gezocht, gevraagd aan iemand, de 10 kilometer die het volgens hem was, bleken meer dan dertig, wel een schitterde smalle bergweg, op de camping de tent opgezet voor het echt donker werd en in het restaurant nog een biertje gedronken en bijpraat. Nog een biertje bij de tent en slapen.

De dag begon zoals die eindigde, vanuit de camping daalden we rustig af naar het Gardameer, we kwamen een Jezus beeld tegen waar iemand een bos bloemen tussen zijn benen had gestoken, alsof Hij niet genoeg te lijden had gehad. Ik zag een klein Maria beeldje in de stronk van een boom, twee dakpannen hielden haar droog.

De weg langs het Gardameer is een lange aaneenschakeling van hotels, camping, restaurants, watersportgelegenheden enzovoort, genoeg mogelijkheden om koffie te drinken. Er werd gebouwd op plekken waarvan ik dacht dat het niet kon, maar dat deden ze vroeger ook, ik zag kerken, torens, huizen eenzaam boven op eeen berg.Aan het einde van het Gardameer, verdwenen de bergen, de lucht in de verte kleurde zwart, we stopten even omdat Jolle zijn tegenbezoek aan moest trekken, even later begon de onweersbui met zachte druppels, steeds harder tot we geen hand voor de ogen konden zien, het begon hard te waaien, hagel zo groot als knikkers kwamen mee naar beneden, gelukkig konden we afslaan en schuilen onder een afdakje.

We reden verder naar Roverbella, waar we de motoren bij een kerkje parkeerden, binnen een paar kaarsjes aansteken, even Moeder Maria bedanken voor een behouden reis en een moment om aan onze geliefden te denken. Om de hoek aten we een schaal heerlijke pizza stukken, cappuccino, terwijl we aten werden allerlei schalen met lekker ijs in de vitrine gezet, ons toetje.

We reden over een vlakte richting Modena, kleine dorpjes met veel lege huizen, prachtige Romaanse kerkjes, veel ingestorte fabrieken , grote nieuwe complexen. Het graan werd al geoogst, we haalden een colonne combines in, de maïs is hier al een meter hoog, genoeg te zien onderweg.