Het is toch raar dat er zo'n onrust in mijn hoofd komt, motor niet goed vast of straks valt een koffer er af of zoiets, helemaal niet nodig blijkt later. Toch nog wel wat gedut, even tandenpoetsen, douchen doe ik later wel, we kregen broodjes en koffie op bed omdat we nergens anders konden zitten. De motor van de trein halen ging redelijk vlot, alles er weer oppaken, het is prachtig mooi weer en daar staan twee mannen van 64 jaar jong in Innsbruck, rondom bergen met sneeuw. Even verkeerd, maar al snel rijden we de oude weg naar de Brennerpas op, gelijk het betere bochten werk, Jolle doet het rustig aan, het is wel even wennen. We zijn niet alleen op pad, we komen tientallen, honderden, duizenden motorrijders tegen, het is zondag, zo rijden ze ook, ze knetteren ons aan alle kanten voorbij, ik zag drie CZ 's, die ouder waren dan mijn BMW, waarschijnlijk ook langzamer, wij hebben één motor ingehaald, die reed langzaam omdat hij pech had. De Jaufenpas was prachtig, steile stukken, haarspeldbochten zo scherp dat er geen speld meer tussen paste en motoren die ons daar voorbij wilden, rustig blijven, geen paniek en blijven genieten van wat je ziet, daarvoor zijn we hier. In de afdaling na de Jaufenpas staan in een bocht veel motorrijders, er liggen er twee stil op de weg, even later komt ons een ambulance met gillende sirenes tegemoet. We hebben beloofd om terug te komen zegt Jolle, hij past zijn tempo niet aan aan de rest, het gaat helemaal goed. Wat een prachtig stuk hebben we gereden, één dag weg en we zijn weer helemaal op reis. Nu zitten we een biertje te drinken op de camping, mooi plekje, we hebben net een eenvoudige pasta gegeten, zelf gekookt en heerlijk gedouched, straks in de slaapzakken, lekker languit.