Massee van Tienco, wat is dat?

Opa Hielema had een groothandel in bakkersgrondstoffen, eerst had hij een zaak tussen Groningen en Hoogkerk, later een bedrijf bij huis aan het Damsterdiep, tegenover dat huis staat nu een foeilelijke parkeergarage. In een gangetje naast het huis (Vosgang?) was de opslagruimte annex werkplaats van onze opa, hij had een knecht (zo noemde je een medewerker toen) die Tienco heette, hij maakte de bestellingen klaar, was daar met van alles bezig. Later verhuisden opa en oma naar de Oppenheimstraat vlakbij ons huis in de Johannes Mulderstraat.

Ik ging naar de J.C. Wirtzsschool aan de Rosensteinlaan, naast de Oosterkerk, tegenover de school was het driehoekje, een grasveld waar we vaak voetbalden. Tussen het driehoekje en het Academisch Ziekenhuis (nu UMCG) stroomde de Wetering, een smal watertje waar we in het voorjaar kikkerdril uithaalden, we lagen op onze buik voor het heldere water, vingen met de hand stekelbaarsjes, in de winter werd de sterkte van het ijs getest door er met ons allen over heen te rennen, krakkie lopen, dat ging wel eens mis, dan kwam je nat thuis. Aan de andere kant lag het Bodenterrein, veel bedrijven hadden daar een loods, er was altijd veel te doen, vrachtwagens reden af en aan.

De knecht van mijn opa, Tienco, werkte daar, ook weer in een bedrijf met bakkersgrondstoffen, soms zochten we hem op, maakten een praatje, maar we gingen naar hem toe om een stuk massee te vragen en kregen dat altijd. Massee was een brok harde zoetigheid dat werd gebruikt als grondstof voor ontbijtkoek.

De hele omgeving van de J.C. Wirtzsschool is veranderd, veel is er niet over van het driehoekje, het ziekenhuis heeft steeds meer terrein nodig, het Bodenterrein is verdwenen. Massee is weer te koop in nieuwe winkeltjes die ouderwets snoep verkopen.

Als ik met de honden loop komen de herinneringen vanzelf.