Van zingt over een snelle trein die ik moet nemen, ik moet er op springen voor het te laat is, het gaat over het geloof, het leven, Van is een religieus man. Vaak denk ik nu heb ik het wel gehoord, die stem, toch zet ik steeds weer zijn platen op, nummers zijn net even anders, verrassend mooi zowel de muziek als de tekst. Langzaam droom ik weg als het donker wordt, the sky is so blue, de houtkachel aan, on an evening in june, een trombone speelt de solo.

Een paar jaar geleden gingen we naar een concert van Van, zo ongelofelijk mooi, de man stond voor de band als een dirigent, zong, speelde, gaf aan wie een solo mocht spelen en met een handbeweging kapte hij die weer af.

Onder de toegift liep Van van het podium, het was mooi geweest, daarna ging de band helemaal los, bevrijd van de strakke leiding van de kleine man, Van.

Eén van mijn lievelingsplaten is, It's Too Late To Stop Now, live summer 1973.

Veel concerten heb ik gezien van Van the man, bijna nooit zag ik hem lachen, hij zong zijn nummers als in trance, altijd vol overgave, verstoord bij een valse noot of als er iets verkeerd ging. Bij een concert stuurde hij de achtergrondzangeressen weg toen ze iets te laat invielen, onverbiddelijk, daarna speelde de band nog twee uur, Van zong de sterren van de hemel, alleen.

Ik vond nog een cassettebandje met Bright Side of the Road, opstart problemen, nu hoor ik helemaal niets meer, een bandje van 1 gulden, lang geleden, uit en aan, weer geluid.

Like a full force gale, I was lifted up again by the Lord, het is zondag, Van als dominee maakt me bijna weer een gelovig mens.

Cassettebandjes zijn mooi, ze krijgen een nieuw leven, de computer aangezet, daar staat het meeste van Van op zonder storing enzo, het geluid is bijna perfect, het andere uiterste.

I find my sanctuary in the Lord, het maakt niet uit waar ik heen dwaal, de Heer tilt me op en brengt me terug.