Een kaarsje branden.
Op zondagmorgen loop ik met de honden door het land, het groen is de afgelopen dagen geƫxplodeerd in de weilanden, de bomen kunnen het niet bijhouden, ik zie de bladeren groeien, de vogels vliegen af en aan. Het mooie van met de honden lopen is dat het vanzelf gaat, ze lopen voor me, ik kom er achteraan, mijn gedachten gaan hun eigen weg, wonderlijk hoe een leven loopt, waarom gaat het zo en niet anders? Ik denk aan dierbaren en geliefden, vroeger en nu, sommigen zijn overleden, ontmoetingen, gesprekken bij een kampvuur, op het strand, thuis of bij anderen, ik zie niet meer wat er om me heen is, gewoon doorlopen, de honden trekken me mee de goede kant op, ze weten de weg.
Ik zweef nog even verder, thuis steek ik een kaarsje aan bij het beeld van Jezus voor iedereen die me lief is.
Als we op de motor weg zijn, stopt vriend Jolle altijd wel een paar keer bij een kerk, meestal is de deur open, we lopen rond om de kerk te bekijken, we steken een kaarsje aan en gaan even in een bank zitten om aan onze geliefden te denken, in stilte.
Onderweg heb ik bij Marcel eieren gekocht, aardse zaken, tijd om een uitsmijter te maken, van nadenken krijg ik trek.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}