In 2030 wordt de gaskraan dicht gedraaid, dat is goed nieuws, maar of het iets uithaalt is een tweede, het leed is geschied, de schade is niet te overzien, zowel huizen alsook heel veel hoofden zijn beschadigd. Er is voor ongeveer 300 miljard euro = 660 miljard gulden aan gas uit de grond gehaald of er aan verdiend, ik ben niet helemaal op de hoogte van de cijfers, het jaarsalaris van bankdirecteuren, voetballers, zelfs van tv presentatoren valt er bij in het niet, het verhaal wordt vervolgd.

In de krant staat een reportage over het leefgebied van de Cree indianen in noord Canada, van de jacht kunnen ze niet meer leven, dus verkopen ze hun bomen. De natuur is van niemand en van iedereen, wij mensen kunnen er niet mee omgaan, we proberen overal geld uit te slaan ook al gaat het ten koste van onze gezondheid en de toekomst van onze kinderen.

Ik loop met de honden door het rechtgetrokken landschap rond mijn huis, ik hoor vogels, zie hazen, reeën, fazanten, eenden, ganzen reigers, zwanen, de dieren trekken zich van dat rechte niets aan, ze volgen hun natuur die wij al heel lang zijn kwijt geraakt, we zijn verdwaald geraakt in de cultuur die we verafgoden, vooruitgang. Ik doe er zelf ook aan mee, een hand in eigen boezem.

De honden ruiken van alles, trekken aan de riem, dat is ook zoiets onnatuurlijks, ze moeten los lopen, gaan waar hun neus ze brengt, het is even niet anders, ze hebben een opgejaagd leven buiten ingeruild voor een veilig leven in mijn huis.

Een jonge vrouw op skates zwiert over de weg, ze zwaait, spreeuwen vliegen in een donkere zwerm over me heen, het gras kleurt groen, lente.