De wind waait van een andere kant.
Ik zeg al weken dat ik naar de kapper wil, eigenlijk vind ik het wel prima zo, wat is er mis met grijze krullen?, onze moeder zei vorig jaar, wat mooi dat je haar weer wat langer is. Dat had ik 50 jaar geleden niet gedacht, wat een strijd gaf lang haar tussen mijn ouders en mij, ik ben er zelfs nog een paar dagen voor weggelopen, onvoorstelbaar nu.
Vanmorgen had ik geen handschoenen nodig, het was zacht, het ijs was gesmolten in de waterbak van de pony, het voor jaar zit nu echt in de lucht, ik kon het niet ruiken want ze hadden mest uitgereden over het land. De honden probeerden erin te gaan rollen, misschien willen ze hun winterlucht kwijt in ruil voor stank, het is lente, toch maar niet, binnen ruikt het niet zo fris. De wind waait van een andere kant, de zon komt af en toe te voorschijn, mijn jas kan eigenlijk wel uit, ik ga even zitten tegen een boom in de zon, de honden gaan liggen , mijn ogen vallen dicht, wat heb ik dit gemist. Missen is een goed ding, dan weet je dat het er niet is of juist wel.
Missen doe ik onze moeder, voor het eerst in mijn leven is ze er niet bij als ik mijn verjaardag vier. Ze is er altijd, een foto waar ik bloemen bij zet, in mijn hoofd en gedachten, wat kan er veel veranderen in een jaar, de wind waait van een andere kant.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}