Vanavond ben ik samen met broer Lo naar een concert van J.W.Roy geweest, helemaal boven in Vredenburg, Utrecht. Tijdens het optreden zei de zanger iets van "dat het lastig is om weg te gaan", of zoiets. Ik heb ook altijd moeite om weg te gaan, ik zie beren op mijn pad, gelukkig zijn ze vriendelijk en gaan ze op tijd aan de kant, dan kan ik er langs, als ik eenmaal weg ben is er verder niets meer aan de hand, weg is weg. Een mooi concert met zitplaatsen, broer Lo staat liever, plaats genoeg achter in de kleine zaal, biertje in de hand. Tussen de nummers door vertelde J.W. verhalen over de nummers die hij had geschreven en samen met de band speelde. Zijn vader was onverwacht overleden op 6 maart vorig jaar, 6 maart is mijn verjaardag, een nummer over zijn vader komt dichtbij, een lied dat hij samen met zijn broer zingt over zonen die geen ouders meer hebben ontroert me. Hij zingt een song van Townes Van Zandt, geboren op 7 maart, die de mooiste liedjes heeft geschreven over liefde en leven, maar het was te moeilijk voor hem.

Lastig om weg te gaan, ze zijn met het spoor bezig, tussen Zwolle en het Harde reed een bus, dat geeft oponthoud, op de terugweg ook nog een technische storing bij de trein voor ons, waar we op moesten wachten. Om kwart over twee thuis, nog een rondje met de honden gelopen in de kou, in Utrecht sneeuwde het een beetje, een winters landschap in de volle maan, prachtig maar wel koud.

Morgen is vandaag, weer een dag.