Ik las in de krant over deze documentaire, prachtig, ik heb al zoveel concerten van hem en zijn band gezien, zijn biografie gelezen, maar zoals hij het zelf verteld is ontroerend.

De kachel brandt, ik denk aan mijn vader, die ook periodes van stilzwijgen had, als ik thuiskwam na een avond uitgaan met mijn vrienden zat hij in zijn stoel (die ik meegenomen heb na de dood van onze moeder) in het donker, hij zei niets, keek voor zich uit, dronk bier en genever, vaak te veel, na een uur samen zonder woorden ging ik naar bed. De volgende dag was er niets aan de hand, een leven gaat verder na een nachtmerrie over een strijd waar je niet over kan of over wilt praten, ik begreep er weinig van, een stille vader in zijn eigen wereld, wat heeft het leven voor zin.

Ik denk aan mijn wereld, mijn leven, mijn vader is dichtbij in mijn herinnering, nooit wilde ik op hem lijken, altijd verzette ik me tegen zijn bekrompen, christelijke houding toen ik jong was. Het was mijn vader, we leerden elkaar pas een beetje kennen toen ik ouder werd, veel veranderde er niet, we werden milder toen we praatten onder het kaarten met een biertje, we werden het nooit eens, maar als je ouder wordt is dat niet erg, je leert er mee te leven, het leven wordt zachter.

Ik heb een stoel waarin ik zit om naar muziek te luisteren, nu heb ik ook nog de stoel waarin mijn vader zat gekregen, twee stoelen van vaders die niet konden vertellen over hun liefde voor het leven, hun verleden vertelden ze door over de dood stil te zwijgen.

Ik wil er over praten, over alles, over niets, over leven en dood, liefde die verdween en er altijd was, over mezelf en niets verzwijgen.

Dat wordt nog moeilijk voor me.

3Doc:: Bruce Springsteen: In His Own Words kijk je op npo.nl