Fijntjes.
Vanavond werd ik er fijntjes en voorzichtig op gewezen dat ik me af en toe te weinig realiseer hoe mooi mijn leven is en hoe gezegend ik ben. Als zoiets gezegd wordt ga ik er over nadenken en vraag ik me af of dat echt zo is. Ik geniet van elke dag thuis, net als elke dag op het werk, dat is geen verschil met vroeger, maar meer dagen thuis wordt al snel heel gewoon zonder dat ik er erg in heb. Ik verveel me geen moment, integendeel de dag is tekort voor alles, ik moet kiezen, lijstjes maken hoor ik weer, tussen veel dingen, de een meer noodzakelijk dan de ander en ondertussen maak ik een nieuw plan. Er komt wel een soort ritme in de dag, ik begin met vaste dingen op vaste tijden, waar ik niet veel van afwijk, daarna ben ik vrij om te doen wat ik wil, meestal weet ik dat van te voren, maar erg vast ligt het niet, geen touw aan vast te knopen voor anderen, misschien moet dat maar zo blijven, toch is het mooi dat iemand je bij de levensles probeert te houden, ik luister er naar en voel me heel gezegend.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}