De dood is het einde.
Ik kijk naar een stukje Zomergasten met Eberhard van der Laan, ik zag eerder een korte samenvatting, ontroerend, openhartig, tranen, een gesprek over een leven vlak voor de dood.
Ik ben nieuwsgierig naar de dood, hoe het voelt om er niet meer te zijn, alles en iedereen achter te laten, het klinkt misschien luguber, ongepast, het is de werkelijkheid die we allemaal het liefst voor ons uit schuiven, de dood is het einde. Het einde stellen we het liefst zo lang mogelijk uit tot er niets meer is dat ons kan redden, dan wordt het spannend, wat ga ik doen om te overleven, een week, een jaar, de toekomst is onzeker. Ik draai nog een plaat, drink een biertje als het nog smaakt, ruim de rommel van mijn leven op, ik bestel een container waar alle rotzooi in kan, opruimen kan ik zelf.
Ik stel het nog even uit, mijn leven begint net, pluk de dag (carpe diem), maar elke dag memento mori , gedenk te sterven, de dood is nooit ver weg, dat is het leven, ze zijn gelukkig getrouwd, het leven en de dood.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}