In de tuin ruist alles als de wind waait, het gras, de bladeren bewegen heen en weer, maken geluid, vogels fluiten boven het geruis uit, heel even is het stil dan hoor ik auto s voorbij komen, de kerkklok slaat zeven keer. De honden liggen te slapen na een lange wandeling, honden gaan liggen en weg zijn ze, het huis kraakt aan alle kanten, hout werkt, ik ben er aan gewend, ik maak me geen zorgen over aardbevingen zeg ik nu, als er echt iets gebeurt praten we weer, voor alsnog gaat alles goed, ik ben er alleen maar op vooruit gegaan, weinig schade maar wel een gunstige financiële regeling. De NAM probeert nu mensen over te halen om een voucher te tekenen, ze krijgen dan 1500 Euro en moeten dan niet meer zeuren, nooit doen denk ik dan. Geld is een lokmiddel om het leed te verzachten, nooit een oplossing voor de pijn die mensen lijden, premier Rutte kwam op bezoek, mosterd na de maaltijd, ik ben benieuwd wat hij gaat doen met de boze reacties op zijn komst, wegschrijven of er serieus op in gaan. De natuur gaat haar eigen gang, de wind waait door de bladeren, ruist mijn gedachten tot rust, de grond voelt stevig onder mijn voeten, de honden vragen om een aai, de pony wil nog even grazen, vogels fluiten, doen zich te goed aan de vruchten van de krentenboom, een drukte van belang. Ik moet nog koken, alleen voor mezelf maak ik me er makkelijk vanaf, het liefst kook ik voor mijn kinderen en mijn lief of samen met anderen. Ik heb de krant uit, de bijlagen ook, vermoeiend hoe iedereen leeft en daarover moet schrijven, ik doe het ook, misschien wordt het tijd om te stoppen, we hebben genoeg aan onze eigen gedachten.