Eng.
03 jun. 2017
🇳🇱
vanuit Nederland
Gisteravond zag ik Sergeant Pepper s Lonely Hearts Club Band uitgevoerd door the Analogues op televisie, goed gezongen, prachtig gespeeld op de originele instrumenten met blazers, strijkers en een
harpiste. Ik heb de plaat vaak gedraaid de afgelopen week, het was de enige plaat op de draaitafelijst, ik zong de teksten mee, las het verhaal achter de LP. Vannacht moest ik in een droom de nummers
van de plaat zingen, bijna alle nummers kwamen voorbij, als ik de tekst verkeerd zong moest ik opnieuw beginnen, ik lag te woelen, vergat woorden, draaide me om om op nieuw te beginnen, zo ging het
door, ik wist niet meer of ik droomde of dat het echt was. Ik ging op de rand van het bed zitten om wakker te worden, het hielp niet, ik zong verder, kroop onder de dekens, draaide me om, ik was de
tekst vergeten, zong de zinnen in de verkeerde volgorde, het was eng, totdat ik de honden hoorde blaffen, het was half zes, opeens viel ik in slaap. Ik weet niet wat het was, afkickverschijnselen, al
een paar dagen geen bier meer of gewoon vermoeidheid, vandaag op tijd naar bed, toch maar een biertje op de veranda.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!