Mijn vader huilt.
Ik lees het boek op mijn tablet, ik ga een soort stander maken waarin ik het apparaat kan zetten, ik pik het ontwerp van broer Lo, ik zag het op zijn web site. Vreemd hoe een verhaal herinneringen terug brengt in mijn hoofd, niet zo raar natuurlijk, al die herinneringen zitten daarboven opgeslagen, ze worden bijna nooit tevoorschijn gehaald, behalve door een woord, een geur, muziek of een voorbij vliegende gedachte. De vader komt bij de jongen om een verhaal te vertellen, mijn vader kwam ''s nachts mijn slaapkamer in, ik sliep, werd wakker en hoorde hem huilen, hij zei niets, tranen liepen over zijn wangen, even later ging hij weg. Ik was dertien denk ik, net blijven zitten in de eerste klas van de HBS, ik was er te jong voor, ik wilde andere dingen dan leren, voetballen, ik had boeken ontdekt, tekenen, muziek. Mijn vader was teleurgesteld, hij hoopte dat ik de carrière zou gaan maken die hij verprutst had door de oorlog, Indonesië, gemakzucht, ik weet het niet zeker, maar hij huilde de tranen voor zichzelf. Ik denk er nog vaak aan terug, ik ging mijn eigen gang, ook daar gingen dingen anders dan ik had gedacht, wat zei John Lennon ook al weer: Leven is dat wat je overkomt, terwijl je druk bent met andere plannen.
Reacties
Reacties
Ben ze net weer aan het maken als je de dikte doorgeeft maak ik ook een voor jou
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}