Ik wandel veel, het liefst over onbegaanbare weggetetjes, maar om daar te komen loop ik langs de provinciale weg, het is een zootje in de sloten, in de greppels er naast, bierblikjes, snoepverpakkingen, heel veel lege sigarettendoosjes, flessen, weg gegooide tassen van de macdonalds, vuilniszakken met weet ik veel wat er in zit. Als ik naar mijn werk rijd over de kleine smalle landweggetjes, dan zie ik zoveel rommel liggen, huisraad, zakken, bankstellen, ik word er niet goed van, wie doen dat?, de stort is niet zo duur. We zijn de weg compleet kwijt in dit land, in deze provincie, huizen staan op instorten, de overheid doet er weinig of niets aan, er zijn mensen die met angst en beven gaan slapen, er zijn mensen die zonder gewetenswroeging hun afval langs de kant van de weg dumpen, misschien zijn het de zelfde mensen, ik weet het niet. Heerlijk weer om te wandelen vandaag zonder ergernissen, ik droomde mijn weg door het land en was terug voor ik het door had, het paard hinnikte, de stal lokte. Het zachte weer brengt verwachtingen met zich mee, drie maanden mag ik niet op de motor rijden, oldtimer regeling, vanaf 1 maart stap ik weer op, vandaag begon het te kriebelen, ik startte de motor, na drie keer sloeg de motor aan, het geluid klonk vertrouwd, als vanouds. Achtendertig jaar geleden kochten we de motor, ik keek deze week nog naar andere motoren, echte oldtimers, maar wat moet ik er mee, de plaatjes zijn mooi, de prijzen zijn aan de hoge kant. Het is voorjaar, de baard er af geschoren.

Ik ben tevreden met mijn oude BMW uit 1979, in het voorjaar weer naar Tjibbe voor een beurt en dan weer rijden, dichtbij of ver weg, ik zie wel.

Nog een gedicht om het af te leren:

Landhuisje ( in Hellum)

Het doel en de roes van het leven

en de wedren van den tijd

zijn mij langzamerhand om het even.

Het haastig horloge ten spijt

zijn wij hier achtergebleven,

gelukkig en eigengereid.

Van wat ik wellicht moest weten

is mij velerhand ontgaan.

Doch mooi en om nooit te vergeten

is de zon door de berkenlaan,

en het beekje, een smalle Lethe,

waarlangs onze voeten gaan.

Het is of ons niets ontbrak.

In den avond het lief bekoren

van je hand die het licht ontstak.

De hond richt soms even de oren

om een vogel onder het dak

of de wind in de dennen te horen.

Anthonie Donker.