Ik heb het deeg voor het bierbrood gekneed, het moet minimaal acht uur rijzen, morgenvroeg ga ik verder om het brood nogmaals te kneden en daarna af te bakken. Heerlijk om thuis te zijn, buiten is het donker en koud, binnen brandt de houtkachel, Indiase sperziebonen met aardappel kerrie gemaakt met appel chutney van vorig jaar. Het leven is goed in het noorden, een prachtig boek, genoeg bier en the Mama's & the Papa's op de draaitafel, minder werken is geen straf, werken ook niet, ik geniet er van, carpe diem en altijd denk ik er gelijk achter aan, memento mori.

Memento mori is een Latijnse zin die traditioneel wordt vertaald als Gedenk te sterven of Denk eraan te [moeten] sterven. Vrijere vertalingen zijn Bedenk dat u sterfelijk bent of Denk aan je eigen sterfdag. Het is het devies van de trappistenorde. De spreuk komt al voor op zilveren Romeinse bekers.

Tertullianus meldt^[1] dat tijdens een triomftocht door Rome een slaaf achter de triomfator op zijn zegewagen stond die hem in het oor fluisterde "Respice post te! Hominem te memento!" (Kijk achter je! Bedenk dat je slechts een mens bent!). Dit om te voorkomen dat de triomfator zich verheven zou voelen, waar de Romeinen "als de dood" voor waren (zie ook Lucius Tarquinius Superbus). Dit verhaal wordt echter door geen enkele moderne schrijver bevestigd.^[2]

Het memento mori ligt dicht bij een ander Latijns thema, het carpe diem (pluk de dag). In de middeleeuwen dacht men meer aan het memento mori (denk eraan dat je op een dag gaat sterven en dat je voor het aangezicht van God zal verschijnen). Hedendaags, in onze verwereldlijkte samenleving, denkt men meer aan het carpe diem (pluk de dag en maak plezier).