Vandaag was het mistig en koud, geen reden om binnen te blijven zitten, een uurtje wandelen om de benen te strekken. onderweg dacht ik aan onze reis naar de Noordkaap, het was toen ook mistig en koud, opstaan, inpakken en rijden om verder te gaan naar waar we heen wilden. We hebben nooit gedacht om op te geven, terug gaan kon alleen over de route die Jolle had uitgetekend, we gaan heen en weer terug, zo gemakkelijk was het en ongelofelijk mooi, ik lees de verhalen af en toe terug, bekijk de foto's met nostalgie.

Rain and snow.

Dinsdag 10 juni 2014

Het was grijs en koud vanmorgen. Regenjas over het motorpak tegen de kou.We rijden de hele dag langs fjorden over prachtige kronkelweggetjes. We zien er alleen niet veel van, we rijden onder, boven en in de wolken. In de wolken rijden is iets anders dan in de wolken zijn, maar misschien ook wel weer hetzelfde, je ziet weinig. We beginnen met droog weer en een kletsnatte weg, opletten. De weg is en blijft slecht, scheuren, gaten kuilen, bulten, je kan het niet zo gek bedenken of we zijn het tegen gekomen. We gaan naar Alta, iets meer dan 300 km. rijden. Het is echt koud, niet warmer dan een graad of tien. Tanken en koffie. We gaan door lange tunnels. Als we uit de laatste komen, rijden we de mist in en gaan we omhoog. Uit mijn ooghoeken zie ik sneeuw, veel sneeuw, we zitten plotseling hoog. Ik zie joop nog rijden, we gaan langzamer. Er is weinig verkeer op de weg, dat scheelt, geen auto's die er langs willen. Dichte mist, als beginnen te dalen gaat het ook nog regenen. Hier is het niet warmer dan vijf graden. Lager en lager, tot het zicht beter wordt, maar het blijft regenen. Nog een keer koffie, hete koffie in een warm benzinestation. Regen, we moeten nog een kwartier wachten, want ze zijn met man en macht bezig om de weg vrij te maken van een enorme puinhoop. We stoppen bij een supermarkt, kopen een lekker broodje en koffie, plassen in de bosjes. Het is nu droog. We gaan weer omhoog, passeren een slagboom en komen nu op een hoogvlakte boven de bomen met veel sneeuw. Het zicht wordt snel minder, ik zie nog een achterlichtje, nog geen vijftig meter. Het is niet echt prettig, koud, maar wel spannend. De weg daalt snel en we zien weinig, toch passeren er auto's, we hebben geen haast. Beneden vinden we een tankstation met een eettent er naast. Uitsmijter bacon met een glas melk, we verwennen onszelf. Als we door rijden komen we een kudde rendieren tegen, groot en klein, ze staan langs de weg te grazen, toch even vaart minderen. De weg wordt droog, maar de lucht weet het nog niet, een sputtertje. Weer een wegblokkade, allemaal stenen op de weg en machines er omheen. Het wordt slecht afgezet, ik knal door een enorme kuil, alles is nog heel, geloof ik. De motor ronkt net als anders. Nu kan ik een beetje om me heen kijken, wat een mooie weg langs een fjord, heerlijke bochten, omhoog en weer omlaag. Alta, we hebben het gehaald. Eerst een verkeerde camping, nu een camping op de weg naar de Noordkaap, nog 230 km.. Tent opzetten, want het is droog, boodschappen doen en lang onder een hete douche. Nu zitten we in een eet- zitkamer met keuken, van alle gemakken voorzien en een koud biertje en pinda's.

Zwakzinnigen zorg en werk, dat is natuurlijk een omtrekkende beweging om te komen tot waar het werkelijk om gaat en dat ben ik. Dat klinkt heel groot en gewichtig, maar het is heel klein en bescheiden, zo wil ik het houden, dat past het best bij mij.
Maar nu even uitrusten, twee dagen door de regen en kou, ritten van meer dan 300 km. over slechte wegen. Het blijft mooi, ook het afzien en we hebben er nog lol in, we zijn er bijna. Koken en nog een biertje.