27 aug. The road.

Wegen zijn er om van A naar B te gaan, vroeger had je daar de tijd voor, er waren weinig wegen, alleen de noodzakelijkste, verder waren er karresporen, zandweggetjes, sluiproutes (toen ook al), smokkelaarspaden en nog veel meer wegen om op je bestemming te komen. Eerst werden de hoofdwegen verhard, toen er meer verkeer kwam werden de zandwegen bestraat en zo ging het verder, zodat er een wirwar van snel-, hoofd en bijwegen ontstond, dat hebben we vandaag ondervonden. Het valt niet mee om op de mooie, kleine wegen te blijven rijden, we worden steeds verwezen naar de snelste route richting de plaats waar we heen willen, op onze eigen manier is het bijna onmogelijk op sommige stukken, gevolg verkeerd rijden, rondjes rijden, ergernis als de route niet klopt. Het blijft prachtig om van de Betuwe naar Zeeland te rijden, we rijden door platsjes die ik van naam ken, maar nu voor het eerst zie, morgen ben ik ze weer vergeten. We vinden de weg, het is warm, prima uit te houden op de motor. De Westerscheldetunnel brengt herinneringen aan de tunnels in Noorwegen, die slecht verlicht waren, een wegdek vol met gaten en scheuren hadden en ook nog eens koud en vochtig, soms heel lang. Deze tunnel rijden we in zonder dat we onze zonnebril hoeven af te zetten, goede verlichting. we zoeken een camping uit het boekje, voor de boerderij staat een bord te koop, weinig hoopvol, er komt een oude vrouw uit de achterdeur, we kunnen terecht, er is niemand, een prachtige plek, oud sanitair dat het nog doet en een picknick tafel om op te koken. De vrouw komt langs met het inschrijfformulier, blijft lang staan praten, ze woont samen met haar zieke man op de oude boerderij, ze kunnen niet meer voor alles zorgen, daarom verkopen ze de boel. Eigenlijk is het te warm om te slapen, ik heb last van mijn knie, al de 2e nacht en weet niet hoe ik moet gaan liggen, uiteindelijk val ik in slaap, 's morgens voel ik de pijn in mijn knie nauwelijks nog. We ontbijten, pakken de boel in, dan zie ik dat de kist achter op de bagagedrager scheef staat, er is een stang gebroken, met een sjorbandje wordt het gerepareerd, we laten ons niet van de wijs brengen door een kleine tegenslag, op weg.

28 aug. België.

We rijden nog een stukje door Zeeland dan zijn we in Vlaanderen over prachtige weggetjes, het koren is geoogst van het kaf gescheiden, nu moeten de wapens nog tot ploegscharen worden gesmeed, dan gebeurt er tenminste echt iets. Ik zie heel veel soorten kool, mais dat lang niet zo hoog staat als bij mij voor het huis en heel veel prei. De grens tussen België en Frankrijk is oud en verlaten, geen controle of iets van dien aard, iedereen kan rustig doorrijden van Brussel naar Parijs. Het land wordt heuvelachtig, het plezier van het motorrijden komt terug, ik geniet van het reizen, als we terug moeten omdat we verkeerd reden is dat niet erg, het is net zo mooi als de heenweg. Rijden we om te reizen of reizen we om te rijden? We rijden langs Ieper, ik zie de beroemde kerktoren in de verte, we rijden door het gebied waar miljoenen mensen hebben gevochten en zijn gesneuveld, de lucht betrekt net als mijn gedachten als ik daaraan denk, lees de trilogie van Pat Barker over W.O.I. We stoppen bij een restaurantje, bestellen cola en Jolle bestelt iets te eten, Beef met friet en een schaaltje bloemkool, we smullen. Als we denken dat we verkeerd gereden zijn, zien we een bordje camping, we worden tussen twee plekken ingezet, allemaal vaste staanplaatsen, prima plaats genoeg. De tent staat zo, we lezen nog even in het zonnetje, verder is er niets te doen, vroeg naar bed met boek.

29 aug. Cayeux sur Mer.

Heerlijk geslapen, inpakken, ontbijten doen we bij het eerste benzinestation dat we tegekomen, helaas is dat pas na 100 km., dan maar een stroopwafel als ontbijt. Net als Jolle zich zorgen begint te maken, hij moet om de 200 km. tanken, komen we bij een tanstation plus een supermarkt, geen koffie wel pakjes sap en een appelflap. Het landschap is prachtig, in de dorpjes staan veel huizen leeg of te koop, de boerdetijen zijn oud en vervallen met veel windmolens als compensatie, ik denk niet dat de mensen hier inspraak hebben over de plaats waren ze komen te staan. Is in Nederland de democratie te ver doorgeschoten, naar alle protesten wordt geluisterd, projecten worden eindeloos opgehouden, ik heb makkelijk praten, bij ons staan de huizen op instorten. We komen in Cayeux sur Mer, hier waren we in 1975 ook op het strand met stenen, Jolle neemt een foto net als toen, hoe zijn we hier ooit verzeild geraakt?, het is me een raadsel. De weggetjes worden smaller, mooier, bochtiger, stiller, grote landhuizen staan langs de weg, soms op instorten, andere goed onderhouden, opeens zijn we bij Rouen via de snelweg gaan we er omheen, daarna over de zelfde weggetjes verder. We doen inkopen bij de Lidl, dan kunnen we zo stoppen als we bij een camping komen, dat valt nog niet mee, we vragen bij een tankstation, naar de vrouw weet niets, doorrijden, maar ze komt aanlopen met een briefje waarop de naam en de plaats van een camping. We slaan de verkeerde weg in, maar vinden de grote camping, wifi moet betaald worden. Heerlijk gegeten, lezen, biertje, slapen, routine.

30 aug. Ik ben gelukkig.

Als we de tent uitkomen is het mistig, de kou valt wel mee, alles is nat, koffie en broodjes, inpakken gaat als vanouds, dan het nevelige landschap in, de zon breekt heel voorzichtig door, ik denk aan de reis naar de Noordkaap, voor het eerst krijg ik hetzelfde gelukkige gevoel, alles klopt ook al is het landschap heel anders. Het gaat op en neer, overal dorpjes met kerken, de torens steken boven de bomen en de huizen uit, Maria kapelletjes en Christus beelden langs de kant van de weg. We rijden een dorpje binnen, stoppen voor de kerk, als we binnen zijn horen we gezang van monnikken door de luidspreker, we steken een kaarsje aan en gaan zitten om de mooie ramen te bekijken, koffie op een terras. Ik ben gelukkig, waar komt dat door, ik denk er over na, maar niet zo lang, geluksmomenten moet je koesteren, als we weer stoppen in een ander dorpje, zeggen we dat het mooi is, lachen en een knuffel. We rijden dwars door Le Mans, ik zie het circuit, de wegen blijven onverminderd mooi.