Ik heb een paar vaste routes naar het werk, heen altijd binnendoor over land weggetjes, er is altijd wel wat te zien, terug altijd dezelfde weg terug, ik kan het dromen en ben vaak eerder terug dan ik gedacht had, hele stukken zit ik te suffen, mijn hoofd bij heel andere dingenn, dat is niet altijd verstandig, opletten een ongeluk zit in een klein hoekje. Meestal zet ik muziek aan, soms zit er maanden dezelfde CD in het apparaat, ik leer alle teksten uit mijn hoofd, vergeet ze later gelukkig weer, de psalmen die ik vroeger op zondagavond onder de afwas van mijn moeder leerde opzeggen, zitten nog goed in mijn hoofd, merkte ik laatst op de begrafenis van mijn tante. Net als de verhalen uit de Bijbel, van die kennis heb ik nog steeds profijt tijdens het lezen van boeken en het kijken naar schilderijen in musea, verhalen die elke dag werden voorgelezen aan tafel net als sprookjes en kinderboeken, mijn moeder kon mooi voorlezen, zelf mag ik het ook graag doen op mijn werk, in één morgen een boek uitlezen van de Kameleon, Wolf, Snelle Jelle of Snuf de Hond, eenvoudig en spannend, zelfs voor mij, ik geniet ervan.

De weg terug gaat vaak sneller als de heenreis, tenminste in mijn hoofd, als het doel bereikt is, is de terugreis een noodzakelijk kwaad, ik moet terug omdat ik weer moet werken, er moet thuis nog veel gedaan worden, het geld is op. Ik heb geleerd om van de reis terug ook een avontuur te maken, net zoals ik dat op de heenweg doe, ik heb geen einddoel in gedachten, het wordt een rondreis zonder einde of begin, elke dag is mooi, het verveelt nooit. Of ik blijf thuis, daar geldt hetzelfde, dan weet ik ook vaak niet wat ik ga doen.