De laatste dagen klonk de muziek nergens naar, met muziek bedoel ik platen, vinyl zoals het tegenwoordig heet, het was dof, veel stof aan de naald, blazen of met een kwastje schoon maken, het hielp niet. Ik twijfelde aan mijn oren, mijn vader hoorde slecht in de laatste jaren van zijn leven, ik zag familie leden met een gehoortoestel, ben ik nu aan de beurt? Ouder worden vind ik niet erg, maar er zijn grenzen, de aftakeling kan zich wat mij betreft in twee weken voltrekken, het liefst nog korter, mijn moeder hoopt dat het opeens is afgelopen, wij moeten niet schrikken.

Ruis op de platen, stof, de naald haalde het uit de groeven, ik zocht op google naar schoon maak methodes, machines, van goedkoop (die heb ik ) tot duur, heel veel geld en veel moeite om een plaat schoon te maken.

Ik bewaar veel, teveel, bijna alles, ook de oude pick up naald, die ik in het element klikte, zo heet dat, het geluid was zuiver, geen stof aan de naald, de ruis is over, een kapotte naald verpestte het geluid de afgelopen dagen, er zit geen garantie op, maar dat zit er ook niet op mijn leven.

Ik kan mijn leven niet inruilen als het me niet bevalt voor iets beters ,wat dat dan ook mag zijn, ik weet het niet en het kan niet gelukkig, er is geen beter leven te bestellen op het internet, wel een nieuwe naald, die haalt de ruis uit de platen, zelfs met een oude naald klinkt het goed. Op een naald zit geen garantie lees ik net, dat is dan wel weer een overeenkomst met het leven, er is geen garantie op een tweede keer. Het beste komt nog, zover ben ik nog niet, maar als ik aan mijn moeder denk en tante Etty, heel even aan mijn vader, dan is er nog hoop voor mij, ik probeer te geloven,maar het gaat me nog niet zo goed af.