Mijn eerste biertje dronk ik samen met mijn vader, we waren op zijn brommer naar Tecklenburg gereden, daar had zijn padvindersgroep the Rangers gekampeerd. Ik weet nog iets van een boomhut heel hoog waar we inklommen, maar eigenlijk durfde ik het niet net zoals zoveel andere dingen in het leven van een jonge jongen. We dronken een biertje op een terras, we gingen terug, heuvel op had de brommer problemen, naar beneden zette mijn vader de motor uit, dat scheelt benzine schreeuwde hij naar me tegen de wind in, we zijn thuis gekomen en we hebben in de jaren die er op volgden nog wel een paar biertjes samen gedronken. Zondags na de koffie om een uur of twaalf, opa en oma waren naar huis, kwam het bier op tafel, daarna werd er gegeten, wij deden de afwas, mijn vader deed een middag dutje tot een uur of vier, dan was het tijd om naar de kerk te gaan. Ik wachtte altijd tot ik de voetbaluitslagen van kwart over vier had gehoord, toen speelden alle teams nog op dezelfde tijd, televisiegelden speelden geen rol in de competitie, voetbal zoals het ooit bedoelt was, wie weet dat nog.

Bier, daar kan ik nog heel veel verhalen over schrijven, wat het met je doet of juist niet, voor mij de meest onschuldige vorm van ontspanning, tot rust komen in een wereld die door draait na een lange dag werken. Andere vormen van ontspanning, drugs, soft en hard, sterke drank zijn voorbij gekomen, maar het is er niet van gekomen, ik weet dat ik een sterke aantrekkingskracht voel tot de zelfkant van het leven, als je ziet hoe iemand zich beroofd van het leven, letterlijk en/of figuurlijk, dan is de keuze snel gemaakt, ten minste voor mij.

Bier drinken is ook niet zo'n sterk verhaal, een zwakte om met de moeilijke dingen van het leven om te gaan, maar ik slaap altijd goed na een paar biertjes, zonder problemen, dromen komen altijd op een ongelegen ogenblik in mijn slaap, daarna lig ik wakker tot de wekker gaat.