Vrijdag viert onze moeder haar 92-ste verjaardag, ze is nog gezond, beetje wankel ter been, maar met een rollator komt ze een heel eind, beetje vergeetachtig , verhalen van vroeger vertelt ze steeds vaker, niet alleen dezelfde ook nieuwe verhalen krijg ik te horen. Vorig jaar vierde ze haar verjaardag thuis, dat was toch wel druk, dit jaar gaan we weer naar de Hortus in Haren, altijd naar de Chinese Tuin, er is ruimte genoeg en de achterkleinkinderen kunnen rond rennen in het park, er is van alles te ontdekken. De ouderen praten met elkaar over vroeger, over kinderen, kleinkinderen, de gezondheid is een steeds belangrijker onderwerp als je ouder word. Twee jaar geleden vierde mijn moeder haar negentigste verjaardag met heel veel familie en vrienden, vrijdag zijn er drie mensen niet meer bij die er toen nog waren, oom Sietse, tante Janny en tante Etty, die gisteravond rustig insliep, ze wordt zaterdag begraven.

Ik vind het ouder worden moeilijk als ik met verlies en verdriet te maken krijg, ik ben er niet zo heel goed in om er met nabestaanden over te praten, het liefste blijf ik thuis, maar dat kan niet als je iemand al kent vanaf je geboorte, mijn hele leven lang.

Ik zet nog een mooie klassieke plaat op, Aafje Heynis die psalmen zingt, ik denk terug aan de tijd dat we met de hele familie in onze bank in de kerk zaten, opa en oma, ons gezin, niemand waagde het om daar te gaan zitten. Af en toe schoof er andere familie bij in die bank, wij schikten in of als het niet anders kon gingen ze zitten in de bank achter onze, lang geleden.