Mensen zijn vreemde wezens, soms onpeilbaar als ik naar mezelf kijk of een open boek maar dat is meestal schijn volgens mij, wie laat er nou alles van zichzelf zien, het zou saai worden. Met vreemde wezens bedoel ik het gedrag van ons dat niet te volgen is, op kleine schaal nog wel, de liefde bloeit op, soms is er wat gedoe dat hoort erbij, we zijn mans genoeg om die kleine problemen op te lossen, uit te praten, weg te zoenen en weet ik veel. Op wereldwijd niveau zijn we helemaal doorgedraaid, goed wordt slecht en andersom, we doden mensen omdat ze slecht zijn, terwijl zij juist denken het goede te doen in de naam van wie dan ook of alleen uit eigen belang. Zo gaat het al honderden jaren, tegenwoordig kunnen we alles volgen en zien, er blijft niets meer geheim, dus kijk uit wat je doet, welke foto je plaatst , welk bericht stuur je de lucht in, we kijken allemaal mee en hebben leedvermaak over andermans leed, als je het zo bekijkt zijn we belachelijke wezens. Een beetje begrip, naastenliefde, barmhartigheid, vertrouwen in de ander kunnen ons heel ver brengen, als we niet in eerste plaats aan onszelf denken en zelf blijven nadenken in plaats van achter schreeuwers of godsdienstfanaten aan te lopen. Vooral blijven nadenken, daarvoor zijn we mensen, de technische ontwikkeling van de mensheid gaat razendsnel, de evolutie van het denken over goed en kwaad is gestopt in het paradijs, we eten nog steeds van de appel die de slang ons aanbiedt, we kiezen voor de gemakkelijkste weg om ons God te voelen ten koste van de medemens, als ik het maar goed heb. Ik ben geen haar beter.